"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
EK KARAR SAYISI : 2021/1223 E., 2022/513 K.
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama
KARAR : Temyiz isteminin kabule değer sayılmamasından dolayı reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 24.04.2024 tarihli ve 2021/1223 Esas, 2022/513 Karar sayılı ek kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 296/2. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin ek kararı temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Dairemizin 2023/8382 Esas sayılı dosyası ile bağlantılı olduğundan birlikte yapılan incelemede, gereği düşünüldü;
Sanığın, Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihinde Marmara 1 Nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda; 07.03.2022-17.03.2022 tarihleri arasında Marmara Açık Ceza İnfaz Kurumunda; 18.03.2022-14.06.2022 tarihleri arasında ise Gümüşhacıköy Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu, Gümüşhacıköy Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünün, 15.04.2022 tarihli cevabi yazısından sanığın salgın hastalık (COVİD-19) nedeniyle cezaevinden 18.03.2022 ile 31.03.2022 tarihleri arasında izne ayrıldığı, yine bu sürenin 2 ay uzatılması nedeniyle sanığın 31.05.2022 tarihine kadar izinli olduğu, mernis adresine usulüne uygun şekilde tebliğ yapılan 20.06.2022 tarihinde ise sanığın cezaevinde bulunmadığı Uyap'ta yapılan sorgulama ile anlaşıldığından, Tebliğname'deki ek kararın yok hükmünde olduğuna dair görüşe iştirak edilmemiştir.
Şanlıurfa 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin, 29.06.2020 tarihli ve 2018/1114 Esas, 2019/628 Karar sayılı ek kararı ile hakkındaki kısıtlama kararı kaldırılan sanığın yokluğunda verilen kararın, salgın hastalık (COVİD-19) nedeniyle cezaevinden izne ayrılması nedeniyle önce izin belgesinde ve duruşmada bildirdiği adreslerine ayrı ayrı tebliğe çıkartıldığı, ancak bu adreslere yapılan tebligatların iade gelmesi üzerine sanığın mernis adresine çıkartılan tebligatın Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca usulüne uygun şekilde, sanığın cezaevinde bulunmadığı 20.06.2022 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın ise anılan karara karşı 5271 sayılı Kanun’un 291/1. maddesinde belirlenen 15 günlük kanunî süre geçtikten sonra 22.03.2023, 23.03.2023, 04.04.2023, 10.04.2023, 25.04.2023, 02.04.2024 ve 15.04.2024 tarihli dilekçeleri ile temyiz isteminde bulunduğu anlaşılmakla, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesinin, 24.04.2024 tarihli ve 2021/1223 Esas, 2022/513 Karar sayılı ek kararında hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 296/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİ İLE EK KARARIN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Küçükçekmece 12. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
31.10.2024 tarihinde karar verildi.