"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/180 E., 2024/169 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Çaldıran Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.06.2016 tarihli ve 2015/70 Esas, 2016/239 Karar sayılı kararının, katılan tarafından temyizi üzerine, Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 26.01.2021 tarihli ve 2020/16719 Esas, 2021/1999 Karar sayılı ilâmı ile özetle; soruşturma sırasında düzenlenen 23.07.2012 tarihli genel adli muayene raporu ve 17.12.2013 tarihinde alınan bilirkişi mütalaası içeriğine göre; katılanın giriş deliği sırt bölgesinde 1 cm çapında ve çıkış deliği batın bölgesinde 6 cm çapında olan ateşli silah yaralanmasına bağlı olarak yaralandığının anlaşılması karşısında, denetime olanak verecek biçimde olay yerinde konularında uzman bilirkişiler de hazır edilmek suretiyle yaralanmanın ne şekilde meydana geldiğine dair temsili ve tatbiki keşif yapılmasından sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden dosya içeriğine uygun olmayan gerekçe ve eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. Çaldıran Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.05.2024 tarihli ve 2021/180 Esas, 2024/169 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 27/2. maddesi delaletiyle 5271 sayılı Kanun'un 223/3-c maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; eksik inceleme ile karar verildiğine, sanığın katılana karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlediğine, meşru savunmanın bulunmadığına ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, hükme esas alınan adlî raporun yeterli olduğu, eksik incelemenin söz konusu olmadığı, sanığın 04.01.1961 tarihli ve 211 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanunu'nun 87. maddesi ile 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 22. maddesi kapsamında olay yerinde bulundukları ve silah kullanmaya yetkili oldukları ancak silahla karşılığa yeltenilmesi veya meşru savunma durumuna düşülmesi hallerinde yetkili memurların doğrudan hedefe ateş edebileceğine ilişkin yasal düzenlemeler, mahallinde yapılan keşif incelemesi sonucunda tanzim edilen bilirkişi raporu, dur ihtarına uyulmaması, havaya uyarı ateşi yapılması, müdahale yapılan atlı kaçakçı grupta olan katılanın atı ile asker olan sanığın bulunduğu mevziye doğru gelmesi, havanın karanlık, arazinin sarp olması dolayısıyla sanığın atlar tarafından ezilme tehlikesi altında bulunması birlikte değerlendirildiğinde, katılan ve kaçakçı arkadaşlarından sanığa yönelmiş, gerçekleşen haksız bir saldırıyı o anda hâl ve koşullara göre saldırı ile orantılı biçimde defetmek zorunluluğu ile sanığın söz konusu fiili gerçekleştirdiği ve önce havaya sonra ata doğru ateş ettiği, yaşadığı heyecan ile karanlıkta hedef gözetmeden silahını ateşlemesi sonucu vuku bulan olayda meşru savunmada bulunurken sınırın aşılması kapsamında kaldığı anlaşılmakla, hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe başlığı altında açıklanan nedenlerle Çaldıran Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.05.2024 tarihli ve 2021/180 Esas, 2024/169 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.02.2025 tarihinde karar verildi.