"İçtihat Metni"
B O Z M A Ü Z E R İ N E
D U R U Ş M A T A L E P L İ
MAHKEMESİ:Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/276 E., 2023/260 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün düzeltilerek onanması
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1 ve 307/3. maddeleri uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299/1. maddesi gereği kanunen reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 29.01.2020 tarihli ve 2019/2462 Esas, 2020/316 Karar sayılı kararının, sanık müdafii tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 09.06.2021 tarihli ve 2021/4557 Esas, 2021/10183 Karar sayılı kararı ile, "delilleri değerlendirme yetkisinin Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu ve görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin hüküm tesisi" nedeniyle bozulmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
2. Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.10.2023 tarihli ve 2022/276 Esas, 2023/260 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2, 29/1, 62/1, 53/1. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek, sonuç olarak 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek dava dosyası 5271 sayılı Kanun'un 307/3. maddesi uyarınca doğrudan temyiz merciine gönderilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri, meşru savunma koşullarının oluştuğuna, sanığın öldürme kastı olmadığına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, haksız tahrik indiriminin üst hadden uygulanması, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1.Sanık ve katılanın tır şoförü oldukları, olaydan önce bir dönem aynı iş yerinde çalıştıkları, ancak katılanın işten çıkarıldığı ve bu durumdan sanığı sorumlu tuttuğu, olay günü sanık ile katılanın olay yeri olan dinlenme tesisinde karşılaştıkları, katılanın sanığa işten çıkarılmasının nedenini sorduğu, aralarında tartışma çıktığı, katılanın sanığa yumruk attığı, tanıkların araya girdiği, bu sırada sanığın katılana cebinden çıkardığı spreyi sıktığı, sonrasında da eline bıçak aldığı, katılanın dinlenme tesisinin içerisine doğru kaçtığı, sanığın da arkasından bıçakla kovaladığı ve yakalayarak katılanın kemeri ile engel olmaya çalışmasına rağmen katılanı bıçakladığı, katılanın pnömotoraks ve sağ böbrek alt bölümde 5 mm laserasyon nedeniyle hayati tehlike geçirdiği olayda,
2.Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, sanığın hedef aldığı vücut bölgeleri, yara yerleri ile kullanılan aletin elverişliliği hususları birlikte değerlendirildiğinde, sanığın eyleme bağlı ortaya çıkan kastının öldürmeye yönelik olduğu, suç vasfının kasten öldürmeye teşebbüs olarak kabulünde ve belirlenen yaptırımda isabetsizlik bulunmadığı, saldırı ile savunma arasında orantı bulunmadığı, dolayısıyla meşru savunma koşullarının oluşmadığı, katılandan sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan eylemlerin niteliği ve ulaştığı boyut dikkate alındığında belirlenen indirim oranının isabetli olduğu anlaşıldığından, hükümde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3.Mahkemece 5271 sayılı Kanun'un 283/1. maddesi uyarınca kazanılmış hakka konu cezanın 3 yıl 9 ay hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle, infazın belirlenen süre üzerinden yapılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, kazanılmış hak oluşturduğundan bahisle sanığın 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuş ise de söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.10.2023 tarihli ve 2022/276 Esas, 2023/260 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303/1. maddesi uyarınca hüküm fıkrasının netice cezaya ilişkin bendinde "3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin "cezanın 3 yıl 9 ay hapis cezası üzerinden infazına" şeklinde düzeltilmesi suretiyle Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi fıkrası uyarınca Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
17.09.2024 tarihinde karar verildi.