"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/2409 E., 2022/3344 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Fatsa 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
SAYISI : 2020/522 E., 2022/141 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı erkek vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı erkek vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı erkek dava dilekçesinde özetle; tarafların 1985 yılında evlendikleri, 5 tane reşit çocuklarının olduğunu, çocuklarının evlendiklerini ve ayrı ayrı illerde ikamet ettiklerini, sadece bekar olan ...'in askerlik görevini yaptığını ve bir daha ikamete gelmediğini, davalı kadının kendisine yüklenen görevleri yerine getirmediğini, aynı evin içerisinde ayrı odalarda yabancı gibi yaşadıklarını, sözünü dinlemediğini, çocuklarının yanına giderek 3-4 ay onlarla kaldığını, davalının çevresinde ve arkadaşlarının yanında kendisine hitaben "sen adam mısın" diyerek küçük düşürdüğünü onurunu kırdığını ortak çocukları da "babanız adam değil, gelin bunu dövün" gibi söylemlerle kendisine karşı kışkırttığını beyan ederek evlilik birlikteliğinin temelinden sarsılması nedeni ile boşanmalarına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı kadın vekili cevap dilekçesinde özetle;davacı eşin, davalı eşinden boşanmak için ileri sürdüğü birbirlerini tanımadan görücü usulü evlenmeleri, davalı eşin evliliğin kendisine yüklediği görevleri yerine getirmediği, evi terk etmesi ayrı odalarda yatması, yatakları ayırması ile çocuklarını babalarına karşı tahrik etme iddialarının asılsız ve mesnetsiz olduğunu, tarafların yaklaşık 35 yıldır evli olduklarını ve bu evlilikten 3 kız 3 erkek olmak üzere toplam 6 müşterek çocuklarının olduğunu, davacı erkeğin, müvekkiline kötü davrandığını, hakaret ve küfürler ederek dövdüğünü, son 1-2 yıldır kadına karşı şiddete yönelik kanunlar ve yaptırımlar nedeniyle fiziksel şiddet uygulamadığını ama yine de ağır küfür ve hakaret ve tehditlerine devam etiğini, müvekkilini tehditlerle, fiziksel şiddet uygulayarak evden kovduğunu, müşterek eve geri gittiğinde, davacı erkeğin evin kilidini değiştirdiğini eve giremediğini, hatta sen eve niye geldin diyerek dövdüğünü, karakolluk olduklarını, evlilik birlikteliğinin sona ermesinde müvekkilinin kusurunun olmadığını, davacı erkeğin kendi kusurlu eylemlerini, davalının kusur ve ihmali gibi göstermeye çalıştığını iddia ederek davacı erkeğin açmış olduğu boşanma davasının reddine karar verilmesini , boşanmaya karar verilmesi halinde davacı erkeğin tam ve ağır kusurlu olduğundan, müvekkili lehine 50.000,00 TL maddî 50.000,00 TL manevî tazminata, aylık 700,00 TL tedbir yoksulluk nafakasına hükmedilmesini talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; dinlenilen davacı tanıklarının görgüye dayalı bir bilgisinin olmadığı, beyanlarının davacının anlatımlarına dayalı olduğu, davacının dava dilekçesinde ileri sürdüğü hususları ispat yükü altında bulunduğu ve iddia ettiği hususları ispatlayamadığı, davalıya atfedilecek bir kusurun bulunmadığı gerekçesiyle; davacının davasının reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde özetle; yerel mahkeme kararının usul ve yasaya, davalı kadının hareketlerinin de örf adet ve ananelerime aykırı olduğunu, davalı kadın ile 2017 yılından beri fiilen ayrı yaşadıklarını, evlilik birlikteliğinin tekrar kurulmayacağını beyan ederek açmış olduğu davanın kabulüne karar verilmesi için istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, ilk derece mahkemesi kararında usule ve esasa ilişkin herhangi bir aykırılığın bulunmadığı, davanın esasıyla ilgili hükme etki edecek tüm delillerin dava dosyası içinde bulunduğu, kanunun olaya uygulanmasında ve gerekçede hata edilmediği, bu nedenle inceleme konusu kararın usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle, davacı erkek vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle, istinaf dilekçesindeki kanun yolu itirazlarını tekrar ederek, yerel mahkemenin eksik araştırma yaptığını, dinlettiği tanık beyanlarını dikkate almadığını, davalı kadının evi terk ettiğini ve 7 yıldır ayrı yaşadıklarını beyan ederek davanın kabulüne karar verilmesi gerektiğini belirterek hükmün tümü yönünden temyiz kanun yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak ve birliğin devamına imkan vermeyecek bir geçimsizlik bulunup bulunmadığı, geçimsizlik var ise kusurun kimden kaynaklandığı, erkeğin açtığı boşanma davasının reddinin yerinde olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri. 4721 sayılı Kanun'un 4 üncü ve 6 ıncı ve 166 ncı maddesinin birinci ve ikinci fıkrası.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen ..., tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
07.06.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.