"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ: Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/1646 E., 2023/1691 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ: Kayseri 9. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/473 E., 2023/664 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince boşanma davasının usulden reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı erkek vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince davacı erkek vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı erkek vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı erkek vekili dava dilekçesinde; Kayseri 6. Aile Mahkemesinde açılan 2017/918 Esas sayılı dosyanın, Kayseri 1. Aile Mahkemesinin 2017/800 Esas sayılı dosyası ile birleştirilerek yargılamaya devam olunduğunu, dosyanın derdest olduğunu, bu dosyada kadının M.B. isimli kişi ile erkeği aldattığının sabit olduğunu, Yargıtay kararı doğrultusunda nafakanın kaldırıldığını ve bu karara karşı her iki tarafın da temyiz yoluna başvurduğunu, dosyanın şu anda Ankara Bölge Adliye Mahkemesi'nde olduğunu ve henüz kesinleşmediğini, boşanma kararı sonrasında kadının M.A.isimli başka bir erkekle birlikte yaşadığını ve zina ettiğini, derdestlik itirazında bulunulamayacağını, Yargıtay içtihatlarına göre sadakat yükümlüğünün boşanma davası kesinleşinceye kadar devam edeceğini iddia ederek, ilk açılan dosya olan Kayseri 1. Aile Mahkemesinin 2017/800 Esas sayılı dosyası ile işbu dosyanın birleştirilerek zina sebebi ile tarafların boşanmalarına, erkek lehine 100.000,00 TL maddî, 250.000,00 TL manevî tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı kadın vekili cevap dilekçesinde özetle; davanın dava şartı yokluğundan usulden reddine karar verilmesi gerektiğini, aynı davanın daha önceden kesin olarak hükme bağlandığını, taraflarınca Kayseri 1. Aile Mahkemesinde açılan 2017/800 Esas sayılı dava dosyası ile karşı tarafça karşı dava ile Kayseri 6. Aile Mahkemesine açılan 2017/918 Esas sayılı dosyasının birleştirilmesine karar verildiği ve yargılama sonucunda boşanmaya hükmedildiğini, karşı tarafında istinaf hükümleri arasında boşanmanın bulunmadığını, böylelikle ilk derece mahkemesinin kararının boşanma açısından kesinleştiğini, kusur, nafaka ve tazminat yönünden kesinleşmediğini, boşanma kararının kesinleştiğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesinin 2018/338 Esas, 2019/1522 Karar sayılı ilamından anlaşıldığını, bu nedenle zina sebebiyle boşanma talepli işbu davadan önce kesinleşmiş bir boşanma hükmünün mevcut olduğunu, bu nedenle aynı davanın daha önceden kesin hükme bağlanmamış olması şartını sağlamadığını, kesinleşme tarihi itibari ile de sadakat yükümlülüğünün ortadan kalktığını ve kadının da söz konusu şahısla herhangi bir ilişkisinin bulunmadığını belirterek açılan davanın reddini talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davacı tarafından mahkenin işbu dava dosyasında 26.08.2020 tarihinde zina hukuki sebebine dayalı boşanma davası açıldığı ve Kayseri 1. Aile Mahkemesinin 2017/800 Esas sayılı dava dosyası ile birleştirilmesi ile tarafların zina nedeniyle boşanmalarına karar verilmesi talep edilmişse de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 15.03.2023 tarihli 2021/2-848 Esas, 2023/213 karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, eşler arasındaki evlilik birliğinin 12.01.2018 tarihinde sona erdiği, bu şekilde erkek tarafından zina hukuki sebebine dayalı davanın açıldığı tarihte tarafların birbirlerine karşı sadakat yükümlülüğünün bulunmadığı, sona eren evlilik hakkında boşanma davasının da açılmasının hukuki sonuç doğurmayacağı, erkek tarafından açılan işbu davanın Kayseri 1. Aile Mahkemesinde görülmekte olan davaya, kusur belirlenmesi yönünden bir etkisinin bulunmayacağı gerekçesi ile davacı tarafın açmış olduğu davanın hukuki yarar yokluğundan usulden reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde özetle; kesinleştirme şerhinin 28.05.2021 tarihinde yazılmasına karşın 12.01.2018 tarihinden itibaren kesinleştiğinin yazıldığını, Mahkemece daha sonra aynı şerhi 02.06.2023 tarihinde yeniden yazdığını, bu durumun göz önüne alınmasını ve kesinleştirme şerhinin yazılması tarihinin çok öncesinde bu zina olayının gerçekleştiğini ve bu dosya ile birleşerek yeniden yargılanma yapılmasının zorunlu olduğunu belirterek boşanma davasının usülden reddi yönünden istinaf başvurusunda bulunmuştur.
C.Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, kararın usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesi ile davacı erkek vekilinin istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1)inci alt bendi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur.
B.Temyiz Sebepleri
Davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle; istinaf dilekçesindeki kanun yolu itirazlarını tekrar ederek, boşanma davasının usülden reddi yönünden temyiz başvurusunda bulunmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, zina hukuki sebebi ile erkek tarafından açılan boşanma davasında davanın hukuki yarar yokluğu nedeni ile usulden reddine karar verilmesinin usul ve kanuna uygun olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Kanun’un 114 üncü maddesi, 166 ıncı maddesi, 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 161 incı maddesi.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı erkek vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
02.07.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.