"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/1623 E., 2023/1208 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Tarsus 2. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/180 E., 2021/264 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına ve fer'îlerine karar verilmiştir.
Kararın davalı kadın vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı kadın vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı erkek vekili dava dilekçesinde özetle; taraflar arasında geçimsizlik baş gösterdiğini, davalının kusurlu davranışları ve evlilik birliğinin kedisine yüklediği yükümlülükleri yerine getirmemesi nedeniyle evlilik birliğinin temelinden sarsıldığını, müvekkilinin maddî durumunun fazlasıyla yerinde olması nedeniyle gayet lüks bir hayat sürdüklerini, müvekkilinin, babası ile birlikte yemek şirketi işlettiğini, fakat 2010-2011 senelerinde işlerinin kötü gitmeye başladığını ve iflas ettiklerini, davalının eski lüks hayatını yaşamaması sebebiyle evde huzursuzluklar çıkarmaya başladığını, müvekkilinin istifa ettikten sonra bir markette asgari ücretle çalışmaya başladığını, evinin tüm ihtiyaçlarını karşılamasına rağmen davalıyı bir türlü mutlu edemediğini, davalının, müvekkiline karşı sürekli aşağılamalarda bulunmaya devam ettiğini, müvekkilinin, davalının tüm şikayet ve sorun çıkarmalarına rağmen evliliğin devam etmesi için gereken tüm özeni sürdürdüğünü, 2019 yazında davacının tüm imkanlarını zorlayıp ailesini denize götürdüğünü, davalının orada sudan bir sebeple kavga çıkarttığını ve orayı terk ettiğini, daha sonra müşterek çocuğun babasına, annesini çarşıda bir erkekle birlikte samimi bir şekilde gördüğünü ve daha sonra bir arabaya binip gittiklerini söylediğini, müvekkilinin araştırma yaptığında davalının okuldaki güvenlik görevlisi ile birlikte olduğunu öğrendiğini, davalıyla bu durumu konuştuğunda inkar etmediğini, bunun üzerine davacının 2019 yılı Eylül ayında ortak haneyi terk ettiğini ve o zamandan beri annesi ile birlikte yaşamaya başladığını, davalının sadakat yükümlüğünü yerine getirmediği gibi ortak çocukla hiçbir şekilde ilgilenmediğini, hiçbir sevgi göstermediğini, hatta bazı zamanlar eve dahi almadığını, davalıdan kaynaklanan ağır kusur sebebi ile evlilik birliğinin temelinden sarsıldığını ve tarafların tekrar bir araya gelerek evlilik birliğini devam ettirmelerinin mümkün olmadığını belirterek tarafların boşanmalarına, müşterek çocuğun velâyetinin müvekkiline verilmesine, ortak çocuk yararına aylık 750,00 TL iştirak nafakası ile müvekkili lehine 100.000,00 TL manevî, 50.000,00 TL maddî tazminata hükmedilmesini istemiştir.
II. CEVAP
Davalı kadının cevap dilekçesi sunmadığı görülmüştür.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıdaki başlıkta tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, tarafların 04.02.2001 tarihinde evlendikleri, bu evliliklerinden 07.01.2006 doğumlu ... adlı ortak çocuklarının bulunduğu davalı kadının "sadakat yükümlülüğüne aykırı davranmak, eşe hakaret etmek, sürekli tartışma çıkartmak ve çocuğa karşı ilgisizlik" vakıalarından dolayı tam kusurlu, davacı erkeğe ise yüklenecek kusur bulunmadığı kabul edilerek, davacı erkeğin boşanma davasının kabulü ile eşlerin 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun (4721 sayılı Kanun) 166/1 inci maddesi uyarınca boşanmalarına, ortak çocuk 2006 doğumlu ...'nin velâyetinin babaya verilmesine, anne ile şahsi ilişki kurulmasına, davacının çocuk için iştirak nafakası talebinin reddine, davacının şartlar oluşmadığından maddî tazminat talebinin reddine, 7.500,00 TL manevî tazminatın kararın kesinleşmesine müteakip yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı davalı kadın vekili stinaf başvurusunda bulunmuştur.
B.İstinaf Sebepleri
Davalı kadın vekili; kusur belirlemesi, boşanma, manevî tazminat, velâyet ve müvekkiline yapılan tebligatların usulsüz olduğu yönünden istinafa başvurmuştur.
C.Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıdaki başlıkta tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, dava dosyası içeriğine, dosyadaki yazılara göre; İlk Derece Mahkemesi kararında usule ve esasa ilişkin herhangi bir aykırılığın bulunmadığı, davanın esası ile ilgili hükme etki edecek sunulan tüm delillerin dava dosyası içerisine toplandığı, kanun olayda uygulanmasında hata edilmediği, dava dilekçesinin davalıya tebliğinin Tebligat Kanunu m.21/1'e uygun olduğu, bu nedenle inceleme konusu kararın usul ve esas yönünden hukuka uygun, kusur belirlemesinin doğru olduğu, tarafların boşanmaya neden olan olaylardaki kusur dereceleri, tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile günün ekonomik şartlarına göre İlk Derece Mahkemesince erkek yararına takdir edilen manevî tazminat ve miktarının uygun olduğu yine müşterek çocuğun yaşı, idrak çağında olması, velâyet konusundaki talebi, alıştığı ortam ve sosyal inceleme raporu dikkate alındığında velâyet kararının da doğru olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı kadın vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı kadın vekili; istinaf dilekçesinde ileri sürülen nedenleri tekrar ederek bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, erkek tarafından açılan boşanma davasında taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamında imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik bulunup bulunmadığı, geçimsizlik var ise kusurun kimden kaynaklandığı, erkeğin davasının kabulü ile erkek yararına manevî tazminat koşullarının oluşup oluşmadığı, miktarlarının yüksek olup olmadığı; velâyet düzenlemesinin çocuğun yüksek yararına uygun olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
4721 sayılı Kanun'un 4 üncü maddesi, 166 ncı maddesi, 169 uncu, 174 üncü maddesi, 175 inci, 176 ncı, 182 nci, 327 nci, 328 inci maddesi, 330 uncu, 335 inci ve 336 ncı maddesi, 6100 sayılı Kanun’un 369 uncu maddesinin birinci fıkrası, 370 inci maddesi ile 371 inci maddesi. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 50 nci ve 51 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı kadın vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,10.06.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.