"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/2894 E., 2023/1379 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : İzmir 11. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/744 E., 2022/579 K.
Taraflar arasındaki karşılıklı boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davacı-davalı kadının zina ve pek kötü muamele nedenine dayalı davalarının reddine, davalı-davacı erkeğin zina ve evlilik birliğinin sarsılması nedenine dayalı davalarının reddine, davacı-davalı kadının evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki nedenine dayalı davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına ve boşanmanın fer'îlerine karar verilmiştir.
Kararın davalı-davacı erkek vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı-davacı erkek vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı-davalı kadın vekili dava ve karşı davaya cevap dilekçesinde özetle; tarafların 2000 yılında evlendiğini, iki ortak çocuklarının olduğunu, müvekkilinin evlilik birliği süresince davalının müsaade etmemesi nedeniyle hiç çalışmadığını, davalının 9.000,00 TL geliri olduğunu, müvekkilinin gerek ortak çocuklarının gerekse ortak arkadaşlarının yanında davalıdan psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kaldığını, davalının evlilik birliği içerisinde müvekkilinin uyarılarına rağmen pek çok kereler başka kadınlar ile samimi arkadaşlıklar kurduğunu, bu sebeple çok uzun süreler evine gelmediğini, davalının sosyal medya üzerinden birçok kadınla görüştüğünü hatta evlenme teklif ettiğini, müvekkilinin tüm bunlara çocuklarının psikolojik ve manevî bütünlüklerinin bozulmaması için katlandığını, davalının 23.10.2020 tarihinde yine bir gönül ilişkisi sebebiyle çıkan tartışma sonucu müvekkilini ve çocuklarını evden küfür ve hakaret ederek kovduğunu, erkek kardeşinin müvekkilini babasının evine getirdiğini ve o tarihten müvekkilinin çocuklarıyla babasının evinde yaşadığını belirterek, zina, pek kötü muamele, onur kırıcı davranış, mümkün olmadığı takdirde evlilik birliğinin sarsılması nedenine dayalı olarak davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocuk velâyetinin müvekkiline verilmesine, müvekkili yararına 1.500,00 TL ve çocuk yararına 1.000,00 TL nafakaya hükmedilmesine, müvekkilinin manevi zararının müsebbibi ile 120.000,00 TL tazminatın davalıdan alınarak müvekkiline verilmesini dava ve talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı-davacı erkek vekili cevap ve karşı dava dilekçesinde özetle: karşı tarafın hiçbir zaman sadık bir eş olmadığını, güven sarsıcı davranışları olduğunu, bu sebeple belki sadık bir eş olur diye ortak haneyi karşı tarafın annesinin evine taşımak zorunda kaldığını, karşı tarafın birden fazla kez sadakat yükümlülüğüne aykırı hakaretleri olduğunu, karşı tarafın müvekkilinin ailesine düşman olduğunu, karşı tarafın müsrif harcamaları olduğunu, sürekli eve yeni eşyalar alınması konusunda müvekkiline baskı kurduğunu, müvekkiline ağır hareketlerde bulunduğunu, sürekli somurttuğunu, sık sık evi terk edip uzun süre çocukları müvekkiline göstermediğini, çocukları doldurup babalarına karşı düşman ettiğini, müvekkilinin çocuklarına düşkün bir baba olduğunu, bu nedenle müvekkili ile çocuklar arasında kişisel ilişki tesisine karar verilmesi gerektiğini, müvekkilinin yurt dışında çalışıp kazandığı paraları ondan habersiz kendi ailesine veren karşı tarafın evliliğin bitmesinde tek ve tam kusurlu olduğunu belirterek, karşı davanın kabulü ile tarafların zina nedeniyle aksi takdirde evlilik birliğinin sarsılması nedeniyle boşanmalarına, 100.000,00 TL maddî 100.000,00 TL manevî tazminatın karşı taraftan alınarak müvekkiline verilmesine, yargılama giderleri ve vekâlet ücretinin karşı tarafa yüklenmesine karar verilmesini dava ve talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacı ... her ne kadar zina nedeniyle boşanma davası açmış ise de, davalı ...'in zina yaptığına dair kesin inandırıcı bir delil sunulamamış, başka bir kadınla gerek dışarıda görülmesi gerek telefon konuşmaları güven sarsıcı davranış kabul edilerek zina nedeniyle açılan davanın ispatlanamaması nedeniyle reddine karar vermek gerektiği, kadının pek kötü muamele nedeniyle açmış olduğu davasında ise uygulanan şiddet ve pek kötü muamelede devamlılık şartı olduğundan dinlenilen tanıklar şiddet ve hakaretten bahsetmiş iseler de devamlılık hususu kanıtlanamadığından pek kötü muamele nedeniyle açılan davanın reddine karar vermek gerektiği, kadının evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle açtığı boşanma davasında erkeğin kadına şiddet uyguladığı, hakaret ettiği, güven sarsıcı davranışlarda bulunduğu, Salihli 3. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından erkeğin kadına hakaret suçundan mahkum olduğu, bu şekilde bu davanın ispatlandığı ve evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı anlaşılmakla, davacı-davalı kadının 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun (4721 sayılı Kanun) 166 ıncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca açmış olduğu davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, karşı davacı erkek gerek zina gerekse evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanma davası açmış ise de kadının zinasını hiçbir delil ile ispatlayamadığı gibi tanık beyanlarının yetersiz olduğu, bu nedenle zina nedeniyle açılan boşanma davasının reddine, erkeğin evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle açtığı boşanma davasında ise tüm dosya kapsamında, kadının şiddet gördüğü hakarete uğradığı, eşine karşı herhangi bir kusurlu davranışın olmadığı anlaşılmakla evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle açılan bu boşanma davasının reddine, tarafların velâyete tabi ortak çocuklarının velâyetinin anneye verilmesine, çocuğun babası ile görüşmek istemediğini duruşmada açıkça beyan etmesi üzerine baba ile kişisel ilişki tesisine şimdilik yer olmadığında, kadın yararına bağlanan aylık 750,00 TL tedbir nafakasının kararın kesinleşmesine kadar devamına, karar kesinleştikten sonra aylık 1.500,00 TL yoksulluk nafakası olarak devamına, kadın yararına 30.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmesine, erkeğin açmış olduğu karşı davanın reddine karar verildiğinden erkek lehine maddî ve manevî tazminata hükmedilmesi uygun bulunmayarak tazminat talepleri hususunda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı davalı-davacı erkek vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı-davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde özetle; kusur belirlemesinin ve buna bağlı olarak davacı-davalı kadının davasının kabulü, kadın yararına hükmedilen manevî tazminat, tedbir ve yoksulluk nafakası ve miktarları, karşı davanın reddi yönlerinden istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıdaki başlıkta tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, İlk Derece Mahkemesi kararına ilişkin istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) inci alt bendi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı-davacı erkek vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı-davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle; kusur belirlemesi, manevî tazminat ve miktarı, tedbir ve yoksulluk nafakası ve miktarları, asıl davanın kabulü, karşı davanın reddi yönünden kararın bozulması talebiyle temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, evlilik birliğinin ortak hayatın devamı taraflardan beklenmeyecek derecede temelinden sarsılıp sarsılmadığı, sarsılmış ise davalı erkeğe yüklenen kusurların ispatlanıp ispatlanmadığı, kadının boşanmaya sebebiyet verecek kusurunun bulunup bulunmadığı, erkeğin davasının reddi ile kadının davasının kabulü kararının doğru olup olmadığı, nafakalar, tazminatlar noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun (4721 sayılı Kanun) 4 üncü ve 6 ncı maddesi, 169 uncu maddesi, 174 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 175 inci maddesi.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı-davacı erkek vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
01.07.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.