"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ: Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/1572 E., 2023/1461 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ: Mersin 8. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/489 E., 2021/57 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince boşanma davasının reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince davacı tarafın istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; kadının henüz evliliklerinin başında haklı bir sebep olmasızın ortak konuttaki tüm eşyaları alarak evi terk ettiğini, erkeğin Mersin 3. Aile Mahkemesi'nin 2016/442 Esas sayılı dosyası ile boşanma davası açtığını, kadının döneceğini söylemesi üzerine açmış olduğu davadan feragat ettiğini, bu süreçten sonra kadının erkek ile tekrar bir araya gelmediğini, ortak hayatın kurulamadığını, tarafların bu süreçte birbirleri hakkında uzaklaştırma kararı aldırdıklarını, erkeğin davasından feragat etmesinden sonra kadının ortak konuta döndüğünü, çok kısa bir gün ortak konutta kaldığını, evlilik birliğini kurmak amacıyla gelmediğini ve tarafların karı koca hayatlarının olmadığını, kadının tekrar annesinin evine gittiğini, ortak konuta bir daha dönmediğini, bu durumun 3 yılı aşkın bir süredir bu şekilde devam ettiğini iddia ederek,4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun (4721 sayılı Kanun) 166 ncı maddesinin dördüncü fıkrası gereğince ortak hayatın yeniden kurulamaması sebebi ile aksi kanaat halinde evlilik birliğinin sarsılması sebebi ile tarafların boşanmalarına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı cevap dilekçesi ibraz etmemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; erkeğin 27.06.2016 tarihinde Mersin 3. Aile Mahkemesi'nde davalı aleyhine boşanma davası açtığı, açmış olduğu boşanma davasından 21.03.2017 tarihli duruşmada feragat ettiği, kararın 09.09.2020 tarihinde kesinleştiği, dinlenen tanık beyanlarından tarafların feragat ile sonuçlanan boşanma davasından sonra bir arada karı koca hayatı yaşadıklarının anlaşılması sebebiyle yasada aranan 3 yıl süre ile ortak hayatın yeniden kurulmamış olması şartının sağlanmadığı, öte yandan erkek tanıklarının taraflar arasında yeni dönemdeki geçimsizliğe ilişkin somut bilgi ve beyanlarının bulunmaması, kadının kusurlu davranışları sebebiyle evliğinin devamının davacı için artık çekilmez hal aldığının ispatlanamamış olması sebebiyle taraflar arasında şiddetli geçimsizliğin varlığının da sübuta ermediği gerekçesi ile açılan boşanma davasının reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde; verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, erkeğin feragatinden sonra kadının sadece 15-20 günlük bir süre erkek yanında kaldığını, bu kısa birlikteliğin ortak hayatın kurulması amacı taşımadığından süreyi kesmeyeceğini belirterek, kusur belirlemesi, boşanma davasının reddi yönünden istinaf başvurusunda bulunmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, kararın usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) inci alt bendi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle; istinaf dilekçesindeki kanun yolu itirazlarını tekrar ederek, kusur belirlemesi ve boşanma davasının reddi yönünden temyiz başvurusunda bulunmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; ortak hayatın yeniden kurulmaması aksi halde evlilik birliğinin sarsılması sebebi ile açılan boşanma davasında davanın reddine karar verilmesinin usul ve yasaya uygun olup olmadığı, daha önce açılarak reddedilen davadan sonra ortak hayatın yeniden kurulup kurulamadığı, Kanun'un aradığı şartların gerçekleşip gerçekleşmediği noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
4721 sayılı Kanun'un 4 üncü maddesi, 166 ncı maddesinin dördüncü fıkrası; 6100 sayılı Kanun'un 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 inci ve 371 inci maddesi; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 50 nci ve 51 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı erkek vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
18.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.