"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ: Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/769 E., 2023/1100 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ: Rize Aile Mahkemesi
SAYISI : 2021/454 E., 2023/193 K.
Taraflar arasındaki karşılıklı boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı-davacı erkek vekilince istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı-davacı erkek vekilince temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı-davalı kadın vekili dava dilekçesinde özetle; davalıyla 1976 yılında evlendiklerini, bu evliliklerinden dört çocukları olduğunu, üç çocuğunun vefat ettiğini, sağ bir çocuğunun kaldığını, kendisinin ev hanımı olduğunu, davalının uzun yol şoförü olduğunu, 2010 yılına kadar evliliklerinde basit problemler olduğunu, Samsun ilinde yaşadıkları 2012-2013 yıllarından sonra davalının ortak konuta gelmemeye başladığını, uzun yol şoförü olduğundan bahisle başka şehirlerde yaşayarak evlilik birliğinin sürdürülemez hale getirdiğini, kendisine hiçbir maddî destek sağlamadığını, davalı tarafın uzun yıllardır birden fazla kadınla kendisini aldattığını, davalının ... isimli kadınla yaşayarak ortak haneye gelmediğini, daha sonra ... isimli kadınla, sonra da ... isimli kadınla kendisini aldattığını, davalı tarafın 10 yıldır ortak haneye gelmediğini, kendisinin Rize Aile Mahkemesinin 2017/422 Esas sayılı dava dosyası ile tedbir nafakasına hükmedilmesini talep etmiş olup lehine 400,00 TL nafakaya hükmedildiğini, davalının aylık 10-15 bin TL civarında aylık geliri olduğunu belirterek açılan davanın kabulü ile evlilik birliğinin sarsılması nedeniyle boşanmalarına, lehine 1.500,00 TL nafakaya hükmedilmesine, lehine 100.000,00 TL maddî, 100.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
1. Davalı-davacı erkek vekili cevap dilekçesinde özetle; açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
2. Birleşen dosyada davalı-davacı erkek vekili özetle; tarafların 1976 yılında evlendiklerini, bu evlilikten 4 ortak çocuklarının bulunduğunu, küçük yaşta tedavisi olmayan hastalıklara yakalanmaları sebebiyle 3 tanesinin vefat ettiğini, davalının kusurlu davranışlarının, tarafların fikren ve ruhen anlaşamamaları neticesinde aralarında şiddetli geçimsizliğin baş gösterdiğini, müvekkil ile davalı eş arasında yaşanan bu geçimsizliğin evlilik birliğinin temelinden sarstığını, yaşanan şiddetli geçimsizliğin eşlerin bir araya gelerek aile birliğini devam ettirlmelerine olanak bırakmadığını, davalı eşin geçimsiz davranışları, manevî baskısı, müvekkiline karşı sürekli hakaret etmesi, kapının kilidini değiştirerek müvekkilini evden atması, müvekkilin eşyalarını satması, müvekkilinin ailesine karşı olan tavırları, ortak çocuklarını müvekkiline karşı doldurması sebebiyle tarafların evliliğinde huzur, mutluluk, sevgi ve saygı kalmadığını belirterek, boşanmalarına karar verilmesini, müvekkili için 150.000,00 TL maddî, 125.000,00 TL manevî tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; taraflar Samsun ilinde yaşamakta iken davalı erkeğin eşini terk ettiği, eşine madddî-manevî yardımcı olmadığı, böylelikle kadının ortak konuttan ayrılmasına sebep olduğu, davacı-davalı kadın ortak konuttan ayrıldıktan sonra da davacı kadını arayıp sormadığı, maddî anlamda destek olmadığı hususlarının sabit olduğu; davacı kadının ise taraflar bir arada iken davalı eşine haber vermeksizin sık sık Rize iline ailesinin yanına geldiği, ortak konutun kapısını kilitlediği anlaşılmakla boşanmaya yol açan olaylarda davalı-davacı erkeğin ağır kusurlu, davacı-davalı kadının ise hafif kusurlu olduğu kabul edilerek taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte geçimsizlik mevcut ve sabit görüldüğünden her iki tarafça açılan boşanma davasının kabulü ile 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun (4721 sayılı Kanun) 166 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca tarafların boşanmalarına, davacı kadın yararına 1.500,00 TL yoksulluk nafakası ile 30.000,00 TL maddî, 30.000,00 TL manevî tazminatın kararın kesinleşmesinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte erkekten alınarak kadına verilmesine, fazlaya ilişkin istemlerin reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı davalı-davacı erkek vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı-davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde özetle; kadının boşanma davasının kabulü ve fer'îleri, kusur belirlemesi yönünden istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile İlk Derece Mahkemesi kararında davanın esasıyla ilgili tarafların gösterdiği hükme etki edecek tüm delillerin toplandığı, dolayısıyla kanunun olaya uygulanmasında ve gerekçede hata edilmediği, ihtilafın doğru olarak tanımlandığı, kararın usul ve yasaya uygun olduğu olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı davalı-davacı erkek vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı-davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle; istinaf dilekçesindeki itirazlarını tekrar ederek kadının davasının kabulü ve fer'îleri, kusur belirlemesi yönünden kararın bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, kadının boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, nafakalar ve tazminatlar noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
4721 sayılı Kanun'un 166 ncı maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 169 uncu maddesi, 174 üncü maddesi, 175 inci maddesi. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu, 370 inci ve 371 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı-davacı erkek vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
24.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.