"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/999 E., 2023/545 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Konya 4. Asliye Ticaret Mahkemesi
SAYISI : 2019/633 E., 2020/599 K.
Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; müvekkilinin 28.11.2013 tarih ve 14749 nolu turizm belgesi olmasına rağmen fazladan su faturası ödediğini, bu konuda fazladan ödenen su faturasının iadesi için arabuluculuğa başvurulduğunu, davalı taraf ile anlaşmaya varılamadığını, müvekkil şirketten tahsil edilen su bedelinin o bölgedeki sanayi ve meskenlerde uygulanan en düşük bedel üzerinden alınması gerekirken ticarethane-işyeri olarak yüksek bir tarifeden ve bedelden tahsil edilmesinin hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek; 2019 döneminde müvekkil şirketin faturalarının m³ ünün 3,96 TL olması gerekirken ticarethane/işyeri tarifesinden 8,98 TL fiyat üzerinden hesaplandığını ileri sürerek; müvekkilinden haksız yere tahsil edilen bedellerin iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili; davacının faaliyetinin otelcilik olduğunu ve işin niteliği gereği ticarethane aboneliği olması gereken bir işletmeyi, mesken abonesi yapmak ve mesken tarifesinden faydalandırmanın indirimli bir tarife anlamına geldiğini, 2634 sayılı Turizm Teşvik Kanunu'nun (2634 sayılı Kanun) 16 ncı maddesi ile turizm belgeli yatırım ve işletmelerin elektrik, gaz ve su ücretlerini o bölgedeki sanayi ve meskenlere uygulanan tarifelerden en düşüğü üzerinden ödeyecekleri belirtilmiş ise de 08.01.2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanun'un 1 nci maddesinin ücretsiz ve indirimli tarife uygulamalarını tamamen kaldırdığını, davacının 2019 yılından dava tarihine kadar olan su bedellerine ve abonelik türüne itiraz etmeden faturaları ödediğini, davacının ödediği bedelleri talep edemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; dosyada yapılan araştırma ve kurum dosyasının incelenmesinde davacı tarafından davalı idareye turizm belgeli işletme olduğuna dair herhangi bir belge sunulmadığı gibi 2634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesinin uygulanmasına yönelik herhangi bir talebinin de bulunmadığı, davalı idarenin kendisine başvuran her abonenin kendisine özgü durumunu araştırmak ve ona göre mevzuatta yer alan hükümleri uygulama mükellefiyeti bulunmadığı, ancak kendisine yapılacak başvuru ve sunulan belgeleri değerlendirerek işlem yapabileceği, bu nedenle dava tarihine kadar gerekli belgeleri davalı idareye sunmayıp ilgili yasa maddesinin uygulanmasını da talep etmeyen davacının geriye dönük olarak fazla yapıldığını iddia ettiği ödemelerini istemede hukuka uygunluk görülmediği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; davalının turizm belgesini dikkate almayacağını ve turizm belgesinin kendileri nezdinde bir kıymeti olmadığını beyan ettiğini, buna rağmen Mahkemenin müvekkili tarafından turizm teşvik belgesi veya turizm yatırım belgesinin davalı idareye sunulmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermesinin haksız olduğunu, turizm işletme belgesi davalı idareye sunulmuş olmasına rağmen bu hususun göz ardı edildiğini, müvekkili şirketin abonelik açılırken kendi üzerine düşen yükümlülükleri yerine getirdiğini, Mahkemece dava dilekçelerinde yer alan dava tarihi itibari ile müvekkili şirkete ait 14749 nolu abonelik için su faturalarının o bölgedeki sanayi ve meskenlerden en düşüğü üzerinden tarifelendirilmesi taleplerine ilişkin herhangi bir hüküm kurulmadığını, davalı idarenin ilgili mevzuat hükmüne aykırı şekilde müvekkili şirketten yüksek bir tarifeden ve bedelden su bedeli tahsil ettiğini, Turizm Bakanlığınca hazırlanan 09.07.2015 tarihli ve 2634 sayılı Turizm Teşvik Kanunu'nun 16 ncı maddesinin uygulanması için genelge hazırlandığını, genelgede ifade edildiği üzere Turizm Belgesine sahip işletmelere indirimli tarifenin uygulanması gerektiğinin açıkça belirtildiğini ileri sürerek; kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; 2634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesi uyarınca, turizm belgeli yatırım ve işletmelerin indirimli tarifeden yararlanacakları kararlaştırılmış iken, 4736 sayılı Kanun’un 1 inci maddesi ile turizm işletmeleri hakkındaki indirimli tarife uygulamasının yürürlükten kaldırıldığı, somut olayda; istirdat talebi su aboneliği ile ilgili olup, davacı tarafça Turizm Teşvik Belgesine sahip işletmenin kullandığı su bedelinin 2634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesine aykırı şekilde ücretlendirilerek davacı aboneden fazla para tahsil edildiğinin iddia edildiği, 2634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesi uyarınca, turizm belgeli yatırım ve işletmelerin indirimli tarifeye yönelik muafiyetinin, 4736 sayılı Kanun’un 1 inci maddesi ile yürürlükten kaldırıldığı ve Bakanlar Kurulu Kararı ile de Turizmi Teşvik Kanunu'nun 16 ncı maddesi uyarınca, turizm belgeli yatırım ve işletmelerin sadece elektrik aboneliğinde indirimli tarifeden yararlanacağı hususunun kararlaştırıltırıldığı gözetildiğinde, Mahkemece davanın reddine ilişkin olarak kurulan hükümde bir isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili; istinafta sebeplerini tekrar ederek, kararın bozulmasını istemiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, turizm teşvik belgeli işletmeye ait su tüketim bedellerinin o bölgedeki sanayi ve meskenlere uygulanan tarifelerden en düşüğü üzerinden tahsil edilip edilemeyeceği, dava konusu dönemlerde su bedelinin, en düşük tarife yerine işyeri tarifesi üzerinden tahakkuk ve tahsil edilmiş olması nedeniyle, her iki tarife arasındaki fark bedellerin davalı taraftan talepte bulunulup bulunulamayacağı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
1. 2634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesi,
2. 19.01.2002 tarihli ve 24645 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 4736 sayılı Kanun'un 1 inci maddesi,
3. Dairemizin aynı konudaki 21.04.2022 tarihli ve 2021/9170 E., 2022/3934 K. sayılı ilamı.
3. Değerlendirme
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararındaki gerekçenin yukarıda yer verilen Dairemiz ilamına uygun olmasına, özellikle 2634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesi uyarınca, turizm belgeli yatırım ve işletmelerin indirimli tarifeye yönelik muafiyetin, 4736 sayılı Kanun’un 1 inci maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından ve Bakanlar Kurulu Kararı ile de Kanun'un 16 ncı maddesi uyarınca, turizm belgeli yatırım ve işletmelerin sadece elektrik aboneliğinde indirimli tarifeden yararlanacağının kararlaştırıldığının anlaşılmasına göre, davacı tarafın temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun bulunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
13.03.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.