"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2020/1392 E., 2022/2023 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Denizli 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2014/263 E., 2019/1040 K.
Taraflar arasındaki muarazanın önlenmesi davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; müvekkilinin 11.11.1989 tarihli ve 20339 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Elektrikle İlgili Fen Adamlarının Yetki ve Sorumlulukları Hakkındaki Yönetmelik'in 3 üncü maddesi çerçevesinde 2. grup elektrik fen adamı olduğunu, anılan Yönetmelik'in 4/4-d bendi gereğince yetkili olduğunu ve bu yetki ile Denizli Halk Eğitim Müdürlüğü ile trafo işletme hizmet sözleşmesi imzalayarak 31.01.2013 - 2014 tarihleri arasında trafo bakım sorumluluğunu üstlendiğini, ancak davalı tarafça sözleşmenin yürürlüğü engellendiğinden maddi zarara uğradığını ileri sürerek; müvekkilinin uğradığı zararın davalı tarafından tazminini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili; müvekkili şirket tarafından yapılan işlemlerde hukuka ve mevzuata aykırı bir husus bulunmadığını, davacı tarafın iddialarının tamamen eksik bilgiye dayandığını, davacının somut olayda herhangi bir yetkisinin de bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; Denizli Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğünün 410 sayılı tesisat aboneliğinin elektrik enerjisinin 15,8/0,4 KV'luk 400 KVA'lık trafodan temin edildiği, söz konusu trafonun mevzuat gereğince yüksek gerilimli kuvvetli akım tesisi olarak nitelendiği, bu tesisin bakım sorumluluğunun üstlenilebilmesi için Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri Yönetmeliği'nin 60 ıncı maddesi gereğince elektrik mühendisi olunması gerektiği, davacının ise elektrik mühendisi olmayıp ikinci grup fen adamı niteliğinde bulunduğu ve bu sebeple sözü edilen trafonun işletme sorumluluğunu üstlenemeyeceğine dair davalı şirketin ret kararında bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; kararda yanlış hukuk düzenlemesinin esas alındığını, Elektrikle İlgili Fen Adamlarının Yetki ve Sorumlulukları Hakkındaki Yönetmelik'in uygulanması gerektiğini ileri sürerek; kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacının dayandığı Yönetmelik İmar Kanunu atfıyla çıkarılmış olduğundan, bu Yönetmelik hükümlerinin İmar Kanunu kapsamına giren işlerde uygulanması, davalının iştigal ettiği kuvvetli akım tesisi işlerinde Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri Yönetmeliği'ne öncelik tanınmasının yapılan işin niteliğine ve yönetmeliklerin amacına daha uygun olacağı gerekçesiyle; davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili, istinaf dilekçesinde ileri sürülen itirazları tekrar ederek kararı temyiz etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, işin ifa edilememesi nedeniyle kazanç kaybı tazminatı istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. Elektrik İle İlgili Fen Adamlarının Yetki Görev ve Sorumlulukları Hakkındaki Yönetmelik'in 3 üncü maddesi
2. Elektrik Kuvvetli Akım Tesisleri Yönetmeliği'nin 60 ıncı maddesi.
3. Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 2018/4132 E., 2020/2348 K. tarihli emsal kararı.
4. Danıştay 10. Dairesinin 2012/2397 E., 2015/5382 K. sayılı kararı.
3. Değerlendirme
Temyizen incelenen kararda belirtilen gerekçelere göre, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun bulunan kararın onanması gerekmektedir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle,
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
16.01.2024 tarihinde oy birliği ile karar verildi.