"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/875 E., 2023/727 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Antalya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi
SAYISI : 2021/214 E., 2021/872 K.
Taraflar arasındaki istirdat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; işletmecisi olduğu havalimanı içerisindeki tesis nedeniyle müvekkili şirkete EPDK tarafından otoprodüktör ve üretim lisansı verildiğini, aynı zamanda davalı şirketin abonesi olarak dağıtım bedeli ödediğini, abonelik tarihinden itibaren talepleri olmaksızın sanayi tarifesi üzerinden ödeme yapıldığını, davalı ... tarafından gönderilen 30.11.2017 tarihli yazıyla vizesi yapılmış sanayi sicil belgesinin 30 günlük sürede sunulmaması halinde ticarethane tarifesi üzerinden ücretlendirme yapılacağının bildirildiğini, gerekli başvuruların yapılmasına rağmen belgenin alınamadığını, daha sonra 31.01.2018 tarihli hatalı faturanın tahakkuk ettirildiğini, ihtirazi kayıtla bedelin ödendiğini, sanayi tarifesi üzerinden ücretlendirmeye devam edilmesi gerektiğini, gönderilen yazıya dayanak teşkil eden EPDK'nın 5999-3 sayılı kararına hatalı yorum getirildiğini, tarife değişikliği yapılmasının doğru olmadığını, ticarethane tarifesi üzerinden tahakkuk yapılsa da 01.01.2018 tarihinden itibaren geçerli olacağını, geriye dönük 01.01.2017-31.12.2017 tarihlerini kapsayan fatura tahakkuk ettirilmeyeceğini ileri sürerek; ihtirazi kayıtla ödenen 2.999.746,12 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari temerrüt faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili; davacı şirketin otoprodüktör lisansına sahip olması nedeniyle sanayi tarifesinden ücretlendirildiğini, EPDK'nın 15.11.2017 tarihli talimatıyla; tüketici konumundaki üreticilerin ihtiyaçları için kendi abone grubuna göre ücretlendirileceği, üretim ve tüketimin ayrıştırılmaması halinde daha fazla paya sahip abone grubuna dahil olacağı, ek olarak sanayi abone grubundan faydalanması için sanayi sicil belgesini sunmaları gerektiğinin bildirildiğini, davacı şirketin EPDK kararına uyma yükümlülüğünün bulunduğunu, davacının sayaçlarının ayrıştırılmadığını, sanayi sicil belgesini sunması için süre verildiğini, verilen sürede belge sunulmadığını, mevzuat kapsamında geriye dönük 12 aylık fark yansıtılabileceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
1. İlk Derece Mahkemesinin 04.12.2019 tarihli ve 2019/69 E., 2019/784 K. sayılı kararıyla; davacının havalimanı sınırları içerisinde otoprodüktör lisansı ile elektrik üretimi yapan ve faaliyetleri nedeniyle davalıdan hem elektrik enerjisi satın alarak tüketen hem de üreten bir firma olduğu, tüm tüketim bedelleri tek sayaçtan faturalandırıldığı için üretim ve tüketimde kullandığı elektrik tüketimi ayrıştırılamadığı, davalı tarafından davacıya 30.11.2017 tarihli yazı ile 30 günlük süre verilerek sanayi sicil belgesi sunması istendiği, davacı tarafından sanayi sicil belgesi sunulmadığından geriye doğru fark tüketimi olarak bir yıllık süreye ilişkin ticarethane tarife grubundan hesaplanarak davacı adına dava konusu fatura tahakkuk ettirildiği, davacının yazı ile tanınan sanayi sicil belgesi ibraz etme süresinin sonu 31.12.2017 tarihinden sonraki dönem için yazı ve yönetmelik hükümleri gereği ayrıştırılamayan tüketiminin ağırlıklı olarak ticarethane olarak tespit edilip, buna göre ticarethane tipi faturalandırma yapılması gerektiği, geçmiş döneme ilişkin tüketim bedellerinin ticarethane tipi tarife üzerinden faturalandırılmasının doğru olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile 2.999.746,12 TL'nin dava tarihinden itibaren ticari avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; karara karşı, süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
2. Bölge Adliye Mahkemesinin 19.03.2021 tarihli ve 2020/1158 E., 2021/515 K. sayılı kararıyla; davacı şirketin,belirtilen EPDK kararı uyarınca üretim lisansına sahip olması sebebiyle kendi ihtiyacına ilişkin elektrik enerjisi tüketimleri yönünden sanayi abone grubu kapsamına alındığı, tüketim tesisinin tüketimleri yönünden ise; sanayi sicil belgesine haiz olmadıkları müddetçe sanayi abone grubunun uygulanma imkanı bulunmadığı, davalı şirketin verdiği 30 günlük süre içinde de davacı şirketçe sanayi sicil belgesi sunulmadığı, Mahkemece alınan bilirkişi raporunda, davacı şirketin kendi ihtiyacına ilişkin elektrik enerjisi tüketimleri ile tüketim tesisinin tüketimlerini ayrıştıracak farklı sayaçlar kullanıp kullanmadığı hususunda değerlendirilme yapılmadığı, Mahkemece bu yönde inceleme ve araştırmanın yapılarak davalı şirketin iddiası yönünden gerekli delillerin toplanmadığı, faturalandırma tarihinde yürürlükte bulunan Mülga Elektrik Piyasası Tüketici Hizmetleri Yönetmeliğinin "Faturalarda ve faturalandırmaya esas unsurlarda hata tespiti" başlıklı 13 üncü maddesine göre; yanlış tarifeden kaynaklı olarak 12 ayı geçmemek üzere tarifeden kaynaklı farka ilişkin faturalandırma yapılması imkanı bulunduğu, bu kapsamda davacı şirketin kendi ihtiyacına ilişkin elektrik enerjisi tüketimleri yönünden farklı sayaç kullanıp kullanmadığı üzerinde durularak bu yönde gerekli araştırmaların yapılması, gerektiğinde mahallinde elektrik mühendislerinden oluşan bilirkişi heyeti refaketinde keşif yapılarak davacı şirketin sanayi abone grubuna dahil edilmesi için gerekli şartları taşıyıp taşımadığı yönünden somut uyuşmazlığı çözümleyecek şekilde heyetten rapor alınması, oluşacak sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerektiğinden bahisle, istinaf başvurusunun kabulü ile karar kaldırılarak yargılamanın yapılması için dosyanın gönderilmesine karar verilmiştir.
3. İlk Derece Mahkemesinin ilam başlığında tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; alınan bilirkişi raporunda belirtildiği üzere, davacının elektrik tesisinin ihtiyacına ilişkin elektrik tüketimleri ile tüketim tesisinin elektrik tüketimlerini ayrıştırmadan aynı sayaç üzerinden kullandığı, farklı bir sayaç sisteminin bulunmadığı, üretim tesisi ile bağlantılı tüketim tesisinin sanayi sicil belgesine sahip olmadığı, buna göre davacı şirketin EPDK nın 5999-3 sayılı dağıtım lisansı sahibi tüzel kişiler ve görevli tedarik şirketlerinin tarife uygulamalarına ilişkin usul ve esaslara ilişkin kurul kararının sanayi abone grubu başlıklı 3 üncü maddesinde belirtilen şartların taşımadığı, bu nedenle faturalandırma tarihinde yürürlükte olan Elektrik Piyasası Tüketici Hizmetleri Yönetmeliği'nin 13 üncü maddesi gereğince davalı ... tarafından yanlış tarife uygulandığının tespiti halinde geriye dönük 12 ayı geçmemek üzere farka ilişkin faturalandırma yapabileceği, bu nedenle de davalı şirketin tahakkuk ettirdiği 31.01.2018 tarihli faturanın mevzuata uygun olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; sanayi tarifesinden ücretlendirilmenin devamının gerektiğini, müvekkilinin üretim lisansı sahibi olduğunu, EPDK'nın 5999-3 sayılı kararının hatalı yorum içerdiğini, mevzuatta tarifenin ticarethane tarifesine dönüştürülmesi neticesini doğuracak mahiyette herhangi bir ibarenin bulunmadığını, davalının ticarethane tarifesine döndürme hakkının bulunduğu kabul edilse dahi 01.01.2018 tarihinden başlayan dönem için uygulanabileceğini, geriye dönük faturalandırma yapılamayacağını, bahsi geçen mevzuat hükmünde bu yönde hükme yer verildiğini, bilirkişi raporunda değinilen Elektrik Piyasası Tüketici Hizmetleri Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinde de bu duruma müsade eden bir hükmün yer almadığını, hatalı bilirkişi raporunun esas alınamayacağını ileri sürerek; kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; kaldırma kararı gereğince işlem yapılarak hüküm kurmaya elverişli mahiyette alınan bilirkişi heyeti raporundaki tespit ve görüşlerin benimsendiği, davacının kendi ihtiyacına ilişkin elekrik tüketimleri ile tüketim tesisinin elektrik tüketimleri ayrıştıracak farklı sayaçlar kullanmaması ve tüketim tesisinin sanayi abone grubu koşullarını taşımaması karşısında tarifesi yüksek gruptan faturalandırma yapılmasının gerektiği, hatalı tarife üzerinden faturalandırma yapıldığının tespit edilmesi üzerine davalı şirketçe Yönetmelik hükmünde belirtilen 12 ayı geçmemek üzere geriye dönük tarife farkından kaynaklı faturalandırmada hukuka aykırı yön bulunmadığı gerekçesiyle, istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili; istinaf sebeplerini tekrar ederek, kararın bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, tarife uygulamasından kaynaklanan istirdat istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun 31.12.2015 tarihli ve 29579 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5999-3 sayılı Dağıtım Lisansı Sahibi Tüzel Kişiler ve Görevli Tedarik Şirketlerinin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul Ve Esaslara ilişkin Kurul Kararı,
2. 08.05.2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Elektrik Piyasası Tüketici Hizmetleri Yönetmeliğinin "Faturalarda ve faturalandırmaya esas unsurlarda hata tespiti" başlıklı 13. maddesi.
3. Değerlendirme
Somut uyuşmazlıkta; davacı şirketin üretim ve tüketime yönelik elektriği ayrıştırmadan aynı sayaç üzerinden kullandığı, üretim tesisi ile bağlantılı tüketim tesisinin sanayi sicil belgesine sahip olmadığı, fatura tarihinde yürürlükte olan Elektrik Piyasası Tüketici Hizmetleri Yönetmeliğinin "Faturalarda ve faturalandırmaya esas unsurlarda hata tespiti" başlıklı 13 üncü maddesine göre, yanlış tarifeden kaynaklı olarak geriye dönük 12 ayı geçmemek üzere tahakkuk yapılabileceği anlaşılmakla, davacı tarafın yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
24.04.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.