Logo

3. Hukuk Dairesi2024/650 E. 2024/4347 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Davacının, davalı şirkete ödünç para verdiği iddiasına dayalı alacak davasının reddine ilişkindir.

Gerekçe ve Sonuç: Davacının, davalı şirkete ödünç para verdiği iddiasını ispatlayamaması ve banka dekontlarında da herhangi bir açıklayıcı bilginin bulunmaması gözetilerek, davacının temyiz itirazlarının reddine ve ilk derece mahkemesi ile bölge adliye mahkemesi kararlarının onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi

SAYISI : 2022/953 E., 2023/2066 K.

İLK DERECE MAHKEMESİ : Bursa 6. Asliye Hukuk Mahkemesi

SAYISI : 2017/305 E., 2019/1047 K.

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.

Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA

Davacı vekili; müvekkilinin 15.04.2013 tarihinden itibaren davalı şirkette muhasebe sorumlusu olarak çalışmaya başladığını, davalı şirketin pek çok apartman ve siteye site yönetim hizmeti verdiğini, davalı şirketin ödeme zorluğu yaşadığı zamanlarda müvekkilinin kredi kartları ve çektiği kredi ile mevduatını kullandığını, bu şekilde borç verdiğini, çeşitli bankalardan kredi çekip, ödemeler gerçekleştirdiğini ancak müvekkilinin yaptığı bu ödemeleri geri vermediğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 10.000,00.-TL alacağın ödeme tarihinden itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.

II. CEVAP

Davalı vekili; davacının müvekkili şirkette muhasebe sorumlusu olarak çalıştığını, şirketin davacının görev yaptığı dönemde 65-72 civarında apartmanın yönetimini yaptığını, aidat tahsilatı yapıp elektrik, su, doğalgaz, personel maaşı ve SGK gibi ödemelerde bulunduğunu, davacının muhasebe sorumlusu olarak siteye ait elektrik, su vb. ödemeleri kadar aidat gibi tahsilatlardan da sorumlu olduğunu, davacının şahsi kredili mevduatını davalı müvekkiline herhangi bir borç olarak değil, apartman ve sitelere ait borçların ödemesinde kullandığını bina maliklerinin zenginleşmesine yol açtığını, müvekkili şirket uhdesinde herhangi bir paranın kalmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI

İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacının alacak miktarına ve davalı şirketten alacaklı olduğuna dair iddialarını ispatlayamadığı gerekesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

IV. İSTİNAF

A. İstinaf Yoluna Başvuranlar

İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.

B. İstinaf Sebepleri

Davacı vekili, tanık anlatımlarından müvekkilinin kredi kartını davalı şirket lehine kullandığını, müvekkiline davalının borçlu olduğunun anlaşıldığı, bilirkişinin hesap yapmaktan imtina ettiğini, dosya kapsamında gerek tanık beyanlarıyla gerekse de celp edilen bilgi ve belgelerle alacaklı olduklarının sabit olduğunu, alacağın banka kayıtlarına ilişkin teknik kısmına yönelik olarak uzman bilirkişi heyetinden hükme esas alınabilecek nitelikte rapor alınmak suretiyle karar verilmesi gerektiğini belirtilerek, istinaf başvurusunun kabul edilmesini, kararın kaldırılmasını talep etmiştir.

C. Gerekçe ve Sonuç

Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacı tarafından delil olarak dayanılan banka kayıtları getirtilerek üzerinde yapılan bilirkişi incelemesi sonucunda düzenlenen 09.07.2018 tarihli rapor, 04.02.2017 tarihli rapor ve ek bilirkişi raporunda, davacı tarafından yapılan ödemelerin, davalı ile ödünç ilişkisi kapsamında ödemeler olduğuna ilişkin kayıt tespit edilemediğini, ispat yükünün davacıda olduğu, usulune uygun yazılı ve kesin delillerle ödünç ilişkisinin ispat edilemediği, mahkemece hükme esas alınan bu raporlara itibar edilerek verilen kararda bir isabetsizlik olmadığı gerekçesiyle istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ

A. Temyiz Yoluna Başvuranlar

Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri

Davacı vekili; istinaf dilekçesindeki sebepleri tekrar ederek, kararın bozulmasını istemiştir.

C. Gerekçe

1.Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme

Uyuşmazlık, ödünç verme sözleşmesinden kaynaklanan alacak istemine ilişkindir.

2. İlgili Hukuk

1. 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 6 ncı maddesi.

2. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 190, 200 üncü maddeleri

3. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 386 ncı maddesi.

3. Değerlendirme

Temyizen incelenen kararın, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere ve özellikle davacının iddiasını ispatlayamadığının, banka dekontlarında herhangi bir açıklamanın da bulunmadığının anlaşılmasına göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun kararın onanması gerekmiştir.

VI.KARAR

Açıklanan sebeplerle;

Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

16.12.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.