"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
SAYISI : 2022/ 301 Değişik İş-2022/296 Karar
İtiraz Hakem Heyeti kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin yolcu olarak bulunduğu araç ile davalıya trafik sigortalı araç sürücüsü arasında 18.09.2019 tarihinde meydana gelen kazada davacının malul kaldığını belirtip fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 4.007,00 TL sürekli iş göremezlik tazminatı, 25,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı, 25,00 TL geçici bakıcı gideri, 944,00 TL rapor ücreti olmak üzere toplam 5.001,00 TL'nin temerrüt tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiş, sürekli iş göremezlik tazminatını 118.976,70 TL, geçici iş göremezlik tazminatını 3.031,35 TL, geçici bakıcı giderini 1.010,45 TL rapor ücreti 944,00 TL olmak üzere toplam 123.962,50 TL olarak ıslah etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; ibraz edilen raporun yönetmelik hükümlerine uygun olmadığını bu nedenle başvurunun usulden reddi gerektiğini, kusur oranı ve poliçe limiti ile sınırlı sorumlulukları olduğunu, kaza tespit tutanağındaki kusur tespitini kabul etmediklerini, kusur raporu alınması gerektiğini, aktüer rapor alınması halinde TRH 2010 Yaşam Tablosu ve %1,8 teknik faiz yönteminin kullanılmasını, avans faizi talebini kabul etmediklerini, vekalet ücretinin 1/5 oranında olması gerektiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
III. UYUŞMAZLIK HAKEM HEYETİ KARARI
Uyuşmazlık Hakem Heyetinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davalıya yapılan başvuruda Genel Şartlarda belirtilen belgelerin ibraz edildiği ve başvurunun usule uygun olduğu, maluliyet raporunun kaza tarihinde geçerli yönetmelik kullanılarak kaza ile illiyet bağı kurulmak suretiyle hazırlandığı ve hükme esas alınabileceği, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 98'inci maddesi uyarınca davalının geçici iş göremezlik tazminatından sorumlu olduğu, Anayasa Mahkemesinin iptal kararı gereği hesaplamada TRH 2010 Yaşam Tablosu progresif rant yönteminin kullanılmasının yerinde olduğu, Savcılık tarafından alınan kusur raporunda davalıya sigortalı araç sürücüsünün asli ve tam kusurlu olduğu, alınan hesap raporu sonucunda davacının talebini ıslah ettiği, 12.07.2021 tarihinde davalıya yapılan başvuru sonrasında davalının 29.07.2021 tarihinde temerrüde düştüğü, başvuran lehine tam vekalet ücreti verilmesi gerektiği gerekçesi ile başvurunun kabulüne, 118.976,70 TL sürekli iş göremezlik tazminatı, 3.031,35 TL geçici iş göremezlik tazminatı, 1.010,45 TL geçici bakıcı gideri, 944,00 TL rapor ücreti olmak üzere toplam 123.962,50 TL tazminatın 29.07.2021 tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
IV. İTİRAZ
Uyuşmazlık Hakem Heyetinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekilince itiraz edilmesi üzerine; İtiraz Hakem Heyetinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; başvuru sahibinin davalıya başvuruda bulunduğu, ek belgeler içerisinde Yönetmelik hükümlerine uygun olarak ve başvuranın muayenesi yapılarak hazırlanmış raporla yapılan başvuru ile sigorta şirketine başvuru şartının yerine getirildiği, Yargıtay içtihatlarına uygun aktüer raporun usule uygun olduğu, davalının geçici iş göremezlik tazminatı, geçici bakıcı giderinden ve makul giderlerden sorumlu olduğu, kaza tespit tutanağında kazanın meydana gelişinde sigortalı araç sürücüsünün kusur durumunun net şekilde belirlendiği, başvuru sahibinin araç içerisinde kusursuz yolcu konumunda olduğu, davacı lehine tam vekalet ücreti verilmesi gerektiği gerekçesi ile davalının itirazının reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili temyiz dilekçesinde; aktüerya raporunun TRH 2010 Yaşam Tablosu ve %1,8 teknik faiz yöntemi ile yapılması gerektiği, maluliyet raporunu kabul etmedikleri, başvurunun usule uygun yapılmadığı, kusur oranlarının kabul etmedikleri, geçici iş göremezlik tazminatı, geçici bakıcı gideri ve rapor ücretinden sorumlu olmadıkları, vekalet ücretinin 1/5 oranında olması gerektiği gerekçeleri ile kararın bozulmasını istemiştir.
B. Gerekçe
Uyuşmazlık, davalıya ZMSS poliçesi ile sigortalı aracın karıştığı trafik kazası yaralanıp malul kalan davacının sürekli ve geçici iş göremezlik, geçici bakıcı gideri ve rapor ücreti talebine ilişkindir.
1.Tarafların iddia, savunma ve dayandıkları belgelere, uyuşmazlığın hukuki nitelendirilmesi ile uygulanması gereken hukuk kurallarına, dava şartlarına, yargılamaya hâkim olan ilkelere, ispat kurallarına ve temyiz olunan kararda belirtilen gerekçelere, kaza tarihi itibari ile geçerli yönetmelik hükümlerine göre maluliyet raporunun tanzim edilmiş olmasına, 07.07.2021 tarihli ihtarname ile davalıya maluliyet raporu ibraz edilerek başvuru yapılmış olmasına, birbiri ile uyumlu olan kaza tespit tutanağı, soruşturma ve kovuşturma aşamasında alının kusur raporlarında davalıya sigortalı araç sürücüsünün kazada tam kusurlu bulunmuş olmasına, davalının geçici iş göremezlik tazminatı, geçici bakıcı gideri ve rapor ücretinden sorumlu olmasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2.Sigorta tahkim yargılamasında hükmedilecek vekalet ücreti ile ilgili olarak;
5684 sayılı Sigortacılık Kanunu'nun 30/17 nci, Sigortacılıkta Tahkime İlişkin Yönetmelik’in 16/13 üncü Avukatlık Asgarî Ücret Tarifesi (AAÜT)’nin 17/2 nci maddeleri bir bütün olarak yorumlandığında tarafların avukat ile temsil edildiği hâllerde, taraflar aleyhine hükmedilecek vekâlet ücretinin, her iki taraf için de AAÜT’de yer alan asliye mahkemelerinde görülen işler için hesaplanan vekâlet ücretinin beşte biri olarak hükmolunması gerektiği anlaşılmaktadır.
Bu itibarla; İtiraz Hakem Heyetince davacı lehine hükmedilecek vekâlet ücretine ilişkin olarak anılan mevzuat uyarınca maktu vekâlet ücretinin altında kalmamak kaydıyla asliye mahkemelerinde görülen işler için hesaplanan vekâlet ücretinin 1/5’i oranında vekâlet ücreti yerine nispi ve tam vekâlet ücretine hükmedilmesi doğru olmamıştır.
Ne var ki, bu hatanın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü uyarınca Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararının düzeltilerek onanması gerekir.
3. Somut olayda, Uyuşmazlık Hakem Heyetince başvurunun kabulü ile,118.976,70 TL sürekli iş göremezlik, 3.031,35 TL geçici iş göremezlik, 1.010,45 TL geçici bakıcı gideri, 944,00 TL rapor ücreti olmak üzere toplam 123.962,50 TL tazminata karar verilmiş, karara davalı vekili tarafından yapılan itiraz üzerine
İtiraz Hakem Heyetince itirazın reddine karar verilmiştir.
Adli rapor ücretinin yargılama gideri olarak değerlendirilmesi gerekirken esas tazminata eklenmek suretiyle karar verilmesi doğru olmamıştır
Ancak belirlenen bu hataların giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 370 nci maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
VI. KARAR
1.Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının REDDİNE,
2.Yukarıda (2) ve (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararının 4. bendinde yer alan "15.726,44" ibaresi çıkartılarak yerine "5.100,00" ibaresinin yazılmasına, Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararının 1. bendinde yer alan “944,00 TL tutarındaki rapor ücreti olmak üzere toplam 123.962,50 TL” ibaresinin bu bentten çıkartılmasına, yerine "olmak üzere toplam 123.018,50 TL" ibaresinin yazılmasına, 3. bendinde yer alan "bilirkişi ücreti" ibaresinden sonra gelmek üzere "ve 944,00 TL rapor ücreti" ibaresinin eklenmesine, "2.359,44 TL" ibaresinin çıkarılarak yerine "3.303,44 TL" ibaresinin yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine.
Dosyanın mahkemeye gönderilmesine,18.12.2024 tarihinde oy birliği ile karar verildi.