"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/827 Esas, 2024/473 Karar
DAVA TARİHİ : 07.08.2019
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Karabük 1. Sulh Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2019/979 Esas, 2021/281 Karar
Taraflar arasındaki hakimin müdahalesi davasında yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı dava dilekçesinde; davalının Karabük ili, ..., 5000 Evler Mahallesi 188 ada 11 parseldeki taşınmazda ikamet ettiğini, davalının apartman avlusu bölümünde evcil köpek beslediğini, köpeğin ses, görüntü ve çevre kirliliğine sebep olduğunu, kat maliki sakinlerce sürekli şikayete konu olduğunu, çevreye kötü kokular yaydığını, bu nedenle davalının köpeğinin ses ve sağlık açısından çevreye rahatsızlık vermesi nedeniyle site bahçesinden kaldırılmasını talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı cevap dilekçesinde; sahibi olduğu köpeğin barınması amacıyla binanın bahçesindeki beton zemin üzerine köpek kulübesi koyarak köpeğini zincirle buraya bağladığını, iskan alınmadan ve kat malikleri kurulu oluşturulmadan evvel yönetici olarak ... ve Mehmet Ayvacık'ın belirlendiği bu kişilerce yapılan görüşme neticesinde kulübenin mevcut şu anki yerine yapılmasının kararlaştırıldığı, komşulara zarar vermemek adına kulübeye hortum çekmek suretiyle devamlı yıkadığını, köpeğinin aşılarının tam olduğunu, kulübeyi ilaçlattığını, köpeğinin özel ırk olup fedarasyona kayıtlı olduğunu, köpeğinin ses kirliliği yapmaması amaçlı da köpeğine titreşimli havlama önleyici tasma taktığını, alınan kararlardan önce de köpeğinin burada yaşamakta olduğunu, bu nedenle davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalının dava konusu taşınmazın ortak alanına barınak yapmak ve içerisine köpek bağlamak/konulmak suretiyle diğer kat maliklerini rahatsız ettiği, yönetim planının yasaklar başlıklı 40 ıncı maddesinin f bendinde ortak yerlerde, kedi, köpek ve kümes hayvanları barındıramayıp, beslenemeyeği hükmüne yer verildiği, yönetim planının herkesi bağladığı ve uymak mecburiyetinde olduğu, yapılan keşif neticesinde taşınmazın ortak alanında av köpeği ve barınağının olduğu, barınakta köpek dışkılarının olduğu, köpek idrarının barınaktan dışarı akmış olduğu, dışkı ve idrar kokusunun çevrede hissedildiği ve tüm bu nedenlerle çevreye rahatsızlık verdiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı istinaf dilekçesinde; kulübenin şuanki yerine yapılmasının yöneticilerce kararlaştırıldığını, köpeğinin özel ırk olup fedarasyona kayıtlı olduğunu, köpeğinin aşılarının tam olduğunu, kulübeyi ilaçlattırdığını, keşif zamanında pandemi nedeniyle evden çıkamadığından koku ve çevre kirliliği oluştuğunu, bu nedenlerle İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalının kat maliki olduğu dönemde ortak alan olan apartman avlusunda köpek beslediği, sitenin yönetim planının 40 ıncı maddesinin f bendinde sitede köpek beslenmesine izin verilmediği, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'nun (634 sayılı Kanun) 28 inci maddesi gereği yönetim planının tüm kat maliklerini, bunların külli ve cüzi haleflerini bağlayan bir sözleşme niteliğinde olduğu ve yönetim planı değiştirilmediği sürece bağımsız bölüm malikleri, külli ve cüzi halefleri ile yönetici ve denetçilerin buna uymak zorunda olduğu, mahkemece köpeğin ortak alandan uzaklaştırılması yönünde karar verirmiş olmasında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı temyiz dilekçesinde; istinaf dilekçesinde ileri sürdüğü sebepleri tekrar ederek ve resen dikkate alınacak nedenlerle Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, hayvan beslemek sureti ile verilen rahatsızlığın giderilmesi hususunda hakimin müdahalesi istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 634 sayılı Kanun'un 18 inci ve 33 üncü maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
2. 634 sayılı Kanun'un 18 inci maddesinin birinci fıkrasına göre; kat malikleri gerek bağımsız bölümleri gerek eklentileri ve ortak yerleri kullanırken doğruluk kurallarına uymak, özellikle birbirini rahatsız etmemek, birbirinin haklarını çiğnememekle karşılıklı olarak yükümlüdürler.
3. Dava konusu taşınmaza ait yönetim planının 40 ıncı maddesinin f bendinde, bağımsız bölüm maliklerinin kendi bağımsız bölüm ve eklentileri ile ortak yerlerde kedi, köpek ve kümes hayvanları gibi hayvanları besleyemeyecekleri kararlaştırılmıştır. 634 sayılı Kanun'un 28 inci maddesi gereğince, yönetim planı bütün kat maliklerini, bunların külli ve cüzi haleflerini bağlayan bir sözleşme niteliğindedir. Yönetim planı değiştirilmedikçe bağımsız bölüm maliklerinin, külli ve cüzi halefleri ile yönetici ve denetçilerin buna uymak mecburiyetinde olduğu gözetildiğinde mahkemece davanın kabulüne karar verilmesi yerindedir.
4. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davalının temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Davalıdan peşin alınan temyiz harcının Hazineye irat kaydedilmesine,Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,02.12.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.