"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2024/1757 E., 2024/1852 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Artova Asliye Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2020/67 E., 2024/8 K.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlenildikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; Tokat İli, ......... İlçesi, 114 ada 24 parsel sayılı taşınmazın mera komisyonu kararı ile ...........Belediyesi ..... Mahallesi lehine mera olarak tahsis edildiğini, ancak kararın usulsüz olduğunu, davacıya usule uygun bilgilendirme ve ilan yapılmadığını, dava konusu yerin müvekkili olan Köyün çok yakınında 3-4 km mesafede olduğunu, lehine tahsis yapılan mahallenin oldukça uzak 15-20 km mesafede olduğunu, mera tahsisi yapılırken kadimden beri kimin kullandığının ve ihtiyaç durumunun dikkate alınmadığını, dava konusu yerin öteden beri davacı Köy halkı tarafından kullanıldığını, taşınmaz üzerinde yayla çadırları ve evlerinin bulunduğunu, karar nedeniyle müvekkili Köy halkının yıllardır hayvanlarını otlattığı yere giremediğini, davalı Mahalle halkının tehdit ve baskısıyla karşılaştıklarını, müvekkili Köyün hayvanlarını otlatacağı başka bir alan da bulunmadığını iddia ederek mera komisyon kararının kaldırılmasını, dava konusu parselin mera vasfında olması durumunda müvekkili Köy Tüzel Kişiliği adına tahsisine, mera vasfında olmayan öteden beri Köy Tüzel Kişiliğince kullanılan tarla vasfındaki yerlerin müvekkili Köy adına tesciline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
1. Davalı ... vekili cevap dilekçesinde özetle; mera komisyon kararının usul ve yasaya uygun olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
2. Davalı ... vekili cevap dilekçesinde özetle; müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini, hak düşürücü sürenin dolduğunu, zamanaşımı def'inde bulunduğunu, davanın usul ve esastan reddini savunmuştur.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin 10.01.2024 tarihli ve 2020/67 Esas, 2024/8 Karar sayılı kararı ile "...yapılan keşif neticesinde dosyaya ibraz edilen bilirkişi raporunda lehine tahsis yapılan mahallenin davaya konu mera dışında başka bir mera varlığının olmadığı, 170.793 dekar meraya ihtiyacı olduğu, davacı ........ Köyü' nün mevcut 462,7 dekar tahsis edilmiş mera alanı olduğu, mevcut haliyle 39.314 dekar daha meraya ihtiyacı olduğunun anlaşıldığı, mahallenin mevcut dava konusu mera dışında 170.793 dekar daha meraya ihtiyacı olduğu 10.04.2019 tarihli Mera Komisyon Kararının usul ve yasaya uygun olduğu" gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı süresi içinde davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Bölge Adliye Mahkemesinin 09.07.2027 tarihli ve 2024/1757 Esas, 2024/1852 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili temyiz dilekçesinde özetle;
1. Mera tahsis kararının usul ve yasaya aykırı olduğunu,
2. Mera Kanununda belirtilen şekilde müvekkili Köy Tüzel Kişiliğine bilgilendirme ve ilân yapılmadığını.
3. Dava konusu meranın kadimden beri davacı Köyün kullanımında olduğunu, çok uzun zamandan beri burada tarım ve hayvancılık yapıldığını, 2008 yılına kadar müvekkili Köy halkı tarafından ekilip dikildiğini, daha sonra yabani hayvanların zarar vermesi nedeniyle ekimin bırakıldığını, dava konusu taşınmazın davacı Köye ait tarım arazisi olduğunu, mera vasfının bulunmadığını,
4. Dava konusu yerin davacı Köye çok yakın olduğunu, lehine tahsis yapılan mahalleye ise uzak olduğunu, mahallenin hak iddia etmediğini, davacı Köy halkının dava konusu tahsis ile birlikte yıllardır tarım ve hayvancılık amacıyla kullandıkları yere giremez hâle geldiğini,
5. Mahalli bilirkişi beyanlarının dikkate alınmadığını,
6. Davacı Köye tahsisli meraların kullanıma elverişli olup olmadığı ve kullanım durumunun araştırılmadan karar verildiğini,
7. Lehine tahsis yapılan Mahallenin dava konusu yeri kullanmadığını,
8. Kararın davacı Köyün hayvancılık faaliyetine zarar verdiğini ve keyfi nitelikte olduğunu ileri sürerek temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Dava, mera tahsis kararının iptali istemine ilişkindir.
Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 371. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanunun 370/1 hükmü uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
09.04.2025 tarihinde kesin olmak üzere oy birliğiyle karar verildi.