"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi
SAYISI : 2007/13 E., 2009/123 K.
Taraflar arasındaki kadastro tespitine itiraz davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince, davanın reddine karar verilip bu kararın kesinleştirilmesinden sonra davacı vekilinin hükme temyiz etmesi üzerine ek kararla temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesinin ek kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
K A R A R
Kadastro sırasında, Göksun ilçesi ... köyü çalışma alanında kain yüzölçümleri tutanaklarında yazılı bulunan 105 ada 5, 106 ada 4, 107 ada 1, 10, 12, 67, 68, 74, 79, 110, 118, 137, 177, 111 ada 4, 112 ada 1 parsel sayılı taşınmazlar davalılar adına tespit edilmiştir.
Davacı ... dava dilekçesinde; miras yoluyla gelen hakka dayanarak, kadastro tespitlerinin iptali ile taşınmazların, muris ... ... mirasçıların adına tescilini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama sonunda; "... Davacıya keşif masrafını yatırması için süre verildiği, ancak keşif masrafının süresi içerisinde yatırılmadığından bu kez, usulüne uygun şekilde kesin süre verildiği, davacının verilen kesin süreye uymayarak söz konusu keşif masrafını yatırmadığı ve böylelikle keşif delilinden vazgeçtiği, bu suretle davasını ispat edemediği ..." gerekçesiyle davanın reddine, dava konusu 105 ada 5, 106 ada 4, 107 ada 1, 10, 12, 67, 68, 74, 79, 110, 118, 137, 177, 111 ada 4, 112 ada 1 parsel sayılı taşınmazların tespit gibi tescillerine karar verilmiş ve bu kararın, temyiz edilmediğinden bahisle 27.05.2010 tarihinde kesinleştirilmesinden sonra davacı vekili tarafından gerekçeli kararın usulüne tebliğ edilmediği iddiasıyla temyiz talebinde bulunması üzerine İlk Derece Mahkemesince ek kararla, temyiz talebinin reddine karar verilmiş ve işbu ek karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacıya gerekçeli kararın tebliğine ilişkin tebligat mazbatası incelendiğinde; 7201 sayılı Tebligat Kanunu ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmelik kapsamında tebliğin geçerliliği için aranan zorunlu şekil ve içerik şartlarını taşımadığı, bu itibarla gerekçeli kararın davacıya usulüne uygun tebliğ edilmediği anlaşıldığından, davacı vekilinin temyiz talebinin süresinde olduğunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesinin usul ve kanuna aykırı 08.01.2025 tarihli ek kararın kaldırılmasına ve işin esasının incelenmesine karar verilmiştir.
Davacı vekilinin temyiz talebinin esastan incelenmesinde; tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile İlk Derece Mahkemesi kararında belirtilen gerekçelere, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 Sayılı Kanun) geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun’un 428 inci maddesi ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan sebeplerin biri de bulunmadığına göre, temyizen incelenen karar usul ve kanuna uygun olup davacı vekilinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle;
İlk Derece Mahkemesinin temyiz talebinin reddine dair 08.01.2025 tarihli ek kararın KALDIRILMASINA;
İlk Derece Mahkemesinin 15.09.2009 tarihli ve 2007/13 Esas, 2009/123 Karar sayılı esasa ilişkin kararının, 6100 sayılı Kanun'un geçici 3 üncü maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Kanun'un 438 inci maddesi gereğince ONANMASINA,
Davacı tarafından yatırılan 615,40 TL peşin harcın onama harcına mahsubuna,
1086 sayılı Kanun'un 440/I maddesi gereğince Yargıtay ilamının tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine,
26.02.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.