"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/1893 E., 2024/2307 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Bursa 15. İş Mahkemesi
SAYISI : 2021/73 E., 2022/138 K.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 01.01.2009 tarihinden iş sözleşmesinin haksız feshedildiği 02.02.2017 tarihine kadar davalı Bankanın görevlendirdiği şubelerde işine devam ettiğini, bu süre içerisinde müvekkilinin sabit bir görev yeri olmadığından günlük olarak gittiği şubelerde amirlerinin kendisine verdiği görevleri ifa ettiğini, müvekkilinin yaşamakta olduğu yerin (Bursa/Merkez) dışındaki şubelerdeki görevleri için her gün ortalama 2-2,5 saat yol yaptığını, uzak şube görevlendirmeleri için davalı tarafça herhangi bir şekilde fazla çalışma ödemesi yapılmadığını ileri sürerek fazla çalışma ücreti alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının fazla çalışma ücreti taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davacı ile imzalanan iş sözleşmesinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dâhil olduğunu, davacının fazla çalışma ücreti alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinin “Aylık Ücret” başlıklı 9. maddesine göre davacının haftalık 5,2 saatlik fazla çalışmasının karşılığının aylık ücrete dâhil olduğunun kabul edildiği, davacıya ilişkin log kayıtları incelendiğinde davacının fazla çalışmasına rastlanmadığı, davacının 31.01.2017 tarihli savunma yazısının ekinde, görevlendirildiği şubeleri ve burada yaşadığı zorlukları anlattığı, söz konusu liste incelendiğinde 30.11.2015 tarihinden sonraki dönemde davacının 01.01.2017-03.01.2017 arasında Mustafakemalpaşa Şubesinde çalıştığı, davacının iddiası esas alındığında dahi davacının haftanın 5 günü 09.00-19.00 arasında 1 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde günde 9 saat, haftada 45 saat çalıştığı, davacının Mustafakemalpaşa Şubesinde çalıştığı süreçte 4,5 saat fazla çalışmış olacağı bunun da haftalık 5,2 saatin içinde kaldığı, davacının fazla çalışma ücretine hak kazanamadığı sonucuna varıldığı belirtilerek davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili temyiz dilekçesinde;
1. Müvekkilin fazla çalışmaları tespit edilirken işyeri dışındaki çalışmalarının dikkate alınmadığını, davacının normal mesai saatleri dışından e-posta ve telefon ile işine vakit ayırdığını, yöneticileri tarafından emek ve mesai harcamasını gerektirecek taleplerin ulaştığı zaman dilimlerinin hesaplamaya dâhil edilmediğini,
2. Davacının hangi şubelerde, kaç defa ve hangi sürelerle görevlendirildiği davalı Bankanın özlük kayıtlarında mevcut olduğunu, davacının, yaşamakta olduğu (Bursa/Merkez) yerin dışındaki şubelerdeki görevleri için her gün ortalama 2-2,5 saat yol yaptığını, görev yaptığı şubelerde de fazla çalışmaları olduğunu,
3. Bilirkişi tarafından hazırlanan raporda iddialar dâhilinde bir değerlendirme yapılmadan eksik inceleme ile rapor hazırlandığını ileri sürmüştür.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Uyuşmazlık, davacının fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanıp kazanamadığına ilişkindir.
Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 371. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı velilinin temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370/1 hükmü uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine ,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
13.03.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.