"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :... Mahkemesi
SAYISI : 2021/678 E., 2023/79 K.
KARAR : Davanın kısmen kabulü
Taraflar arasında İlk Derece Mahkemesinde görülen ve istinaf incelemesinden geçen alacak davasında verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Dairece ... Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi kararının kaldırılmasına ve İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçelerinin kabulüne kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı ... Üniversitesinde 01.09.1999 tarihinden 19.03.2015 tarihine kadar kesintisiz şekilde çalıştığını, emeklilik sebebiyle söz konusu görevinden ayrıldığını, davacının çalıştığı dönem boyunca kullanmadığı yıllık ücretli izin haklarının mevcut olduğunu ve izin hakkına ilişkin alacağın davalı işveren tarafından ödenmediğini belirterek yıllık izin alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının 01.09.1999 tarihinden 19.03.2015 tarihine kadar davalı Üniversitede öğretim üyesi olarak çalıştığını, bu görevinden emeklilik sebebiyle ayrıldığını, davacının yaklaşık on altı yıl boyunca hak kazandığı tüm alacaklarının eksiksiz şekilde kendisine ödendiğini, kullanmadığı yıllık izin süresi bulunmadığı gibi işveren tarafından verilen diğer izinler kapsamında defalarca izin kullandığını, bu izinlerde de Üniversite tarafından herhangi bir ücret kesintisi yapılmadığını, davacının proje çalışması veya yurt içi ve yurt dışı konferanslara katılmak üzere Üniversiteden izinler aldığını, görevinin başına izin sürelerinin aşan tarihlerde döndüğünü, bu süreler içinde ücretinden kesinti yapılmadığını, akademik personelin yıllık iznini, akademik takvimde belirtilen eğitim ve öğretim sürecinin sona erdiği tarihten, yeni dönemde akademik takvimin başlangıç tarihine dek kullanabileceğini, öğrenime ara verilen tarihler dışında akademik personelin yıllık izin kullanma hakkı bulunmamakta olup akademik personelin ancak öğrenime ara verilen dönemde yıllık iznini kullanma zorunda olduklarını, ara verilen dönemde izin talep etmeyen ve yıllık iznini kullanmayan akademik personelin kullanmadığı bu iznini daha sonra kullanmasının söz konusu olamayacağını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin 27.02.2018 tarihli ve 2016/545 Esas, 2018/119 Karar sayılı kararıyla; davacının 15 yıllık kıdemi bulunduğu, taraflar arasındaki sözleşme gereği yıllık 30 gün izin hakkı olması nedeniyle 450 gün yıllık izne hak kazandığı, 99 gün yıllık izin kullandığı, buna göre bakiye 351 gün yıllık izne hak kazandığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı ve davalı vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. Gerekçe ve Sonuç
... Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesinin 17.....2021 tarihli ve 2018/1868 Esas, 2021/1373 Karar sayılı ilâmı ile; davalı Kurumca kullandırılan akademik izinlerin 4857 sayılı ... Kanunu (4857 sayılı Kanun) kapsamında düzenlenen yıllık izinden ayrı bir Kurum olduğunu, yıllık izin alacağından mahsup edilmesinin mümkün olmadığını, İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun ayrı ayrı esastan reddine karar verilmiştir.
V. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Bozma Kararı
1. Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı ve davalı vekilleri temyiz isteminde bulunmuştur.
2. Dairemizin 02.11.2021 tarihli ve 2021/8616 Esas 2021/15270 Karar sayılı kararı ile; taraf vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddi ile davacının yıllık izin belgelerine göre izin kullandığı sürelere denk gelen ... bayram genel tatil ve hafta tatili günleri izin süresinden sayılmayarak kullandığı yıllık izin süresinin belirlenmesi ve bu sürenin davacının kıdemine göre hak ettiği toplam yıllık izin süresinden düşülmesi ile yıllık izin alacağının hüküm altına alınması gerektiği gerekçesi ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
B. İlk Derece Mahkemesince Bozmaya Uyularak Verilen Karar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; bozma ilâmına uyularak yapılan yargılama sonucu dosyaya ibraz edilen izin formlarında ve imzalı yıllık izin defterinde davacının toplam 122 gün yıllık izin kullandığının tespit edildiği, davalının beyan ettiği 7 günlük yıllık izin ücreti ödeme belgesinin dosya kapsamında tespit edilemediği, davacının izin kullandığı süreler içerisinde 30 Ağustos 2002, 30 Ağustos 2010, 8 Eylül-11 Eylül 2010 tarihlerinde 3,5 gün Ramazan Bayramı, 29 Ağustos 2011-1 Eylül 2011 tarihlerinde 3,5 gün Ramazan Bayramı olmak üzere toplam 9 günün yıllık izin süresine denk geldiği, yıllık izin süreleri ile rapor süreleri ve genel tatil süreleri iç içe geçemeyeceğinden davacının toplam 113 gün yıllık izin kullandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
VI. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili; davacının yıllık izin belgelerine göre toplam 137 gün izin kullandığını, ayrıca 7 günlük izin ücretinin ödendiğini, buna göre 144 günün toplam izin süresinden mahsup edilmesi gerektiğini, davacı tarafından olağan süreleri aşan akademik izinlerin kullanıldığını, davalı Üniversitenin 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununa tâbi olduğunu, 4857 sayılı Kanun hükümleri çerçevesinde değerlendirme yapılmasının hatalı olduğunu belirterek kararı temyiz etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dosya içeriğine, bozmanın mahiyeti ve kapsamına göre taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının yıllık izin alacağı bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri, 4857 sayılı Kanun'un 53, 55, 56 ve 59 uncu maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Temyiz olunan nihai kararların bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen İlk Derece Mahkemesi kararının bozmaya uygun olduğu, kararda ve kararın gerekçesinde hukuk kurallarının somut olaya uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığı, bozmaya uyulmakla karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmadığı anlaşılmakla; dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VII. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,
Davalı ... harçtan muaf olduğundan, harç alınmasına yer olmadığına,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
04.07.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.