"İçtihat Metni"
Taraflar arasındaki "boşanma-Manevi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kartal Asliye 2.Hukuk Mahkemesi'nce boşanma ve nafaka talebinin kabulüne, manevi tazminat isteminin reddine dair verilen 17.3.1999 gün ve 1997/681 E- 1999/134 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesi'nin 26.1.2000 gün ve 1999/13633 -2000/593 sayılı ilamiyle; (...Davalı tedavisini yarım bırakmıştır.
Medeni Kanunun 143/2.maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan hadiseler, kabahatsiz karı veya kocanın şahsi menfaatlerini ağır bir surette haleldar etmiş ise, hakimin manevi tazminata hükmedebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda kadının hiçbir kusurunun olmadığı, karşı taraf ise tam kusurlu olup, kişilik haklarına ağır saldırı teşkil etmektedir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralı (MK.Md.4) dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davacı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava boşanma ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemenin boşanma talebinin kabulüne, manevi tazminat isteğinin reddine ilişkin kararı Özel Daire'ce bozulmuştur.
Mahkeme olayda M.K.'nun 143/2.maddesinin koşullarının oluşmadığı, tarafların eşit kusurlu olduğu gerekçesiyle önceki kararında direnmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 13.12.2000 gününde oyçokluğu ile karar verildi.