Logo

Hukuk Genel Kurulu2022/602 E. 2022/1444 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: 6360 sayılı Kanun gereği tüzel kişiliği kaldırılan bir belediyenin alt işveren şirketinde çalışan işçiye ait toplu iş sözleşmesinin, belediyenin katıldığı yeni belediyede uygulanmaya devam etmesi için yeni belediyenin onayının gerekip gerekmediği.

Gerekçe ve Sonuç: 6360 sayılı Kanun'un geçici 1. maddesinin 2. fıkrasındaki düzenlemenin, kapatılan belediyenin *kendisinin* toplu iş sözleşmesi yapması halinde yeni belediyenin onayını öngördüğü, alt işveren şirket tarafından yapılan toplu iş sözleşmesinin bu kapsamda olmadığı ve dolayısıyla onaya tabi olmadığı gözetilerek, direnme kararının miktar yönünden reddine ve uyulan kısımlar bakımından dosyanın Özel Daireye gönderilmesine karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi

1. Taraflar arasındaki “İşçilik alacağı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, Serik İş Mahkemesinin davanın kısmen kabulüne ilişkin kararına yönelik taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi tarafından İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle verilen karara yönelik davacı ve davalı ... Belediye Başkanlığı vekillerinin temyizi üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesince yapılan inceleme sonunda bozulmuş, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından Özel Daire bozma kararına karşı direnilmiştir.

2. Direnme kararı taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.

3. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

I. YARGILAMA SÜRECİ

Davacı İstemi:

4. Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin ücretinin 2.150TL olmasına rağmen son zamanlarda ücretlerinin eksik ödendiğini, toplu iş sözleşmesinin 47. maddesinde düzenlenen ücret artışlarının yapılmadığını, bu nedenle hem çıplak ücretinden eksik ödenen hem de toplu iş sözleşmesinin 47. maddesinin uygulanmaması sebebi ile eksik ödenen ücret artışlarını talep ettiklerini, toplu iş sözleşmesinin 6. bölümünde düzenlenen sosyal yardımların ödenmediğini, müvekkilinin 25.05.2014-30.11.2015 tarihleri arasında Serik Belediyesinde personel şoförlüğü ve traktör şoförlüğü yaptığını, 30.11.2015 tarihinde ücretsiz izne gönderildiğini, sezon başladığında tekrar çağrılacağı söylenerek iş sözleşmesinin askıya alındığını ancak tekrar işe çağrılmayarak iş sözleşmesi feshedildiğinden kıdem ve ihbar tazminatlarının ödenmesi gerektiğini, yoğunluk yaz aylarında olmak üzere fazla çalışma yaptığını, hafta tatilleri ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de çalıştığını, yıllık izinlerinin çoğunun kullandırılmadığını, kıdemi müvekkilinden az olan pek çok işçi varken müvekkili işten çıkartılarak toplu iş sözleşmesinin 26. maddesinin ihlâl edildiğini, bu nedenle 12 aylık giydirilmiş brüt ücretin cezai şart olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları, yıllık izin ücreti, ücret, sosyal yardım ve cezai şart alacaklarının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı Cevabı:

5. Davalı ... Belediye Başkanlığı (Belediye) vekili cevap dilekçesinde; müvekkili ile diğer davalı arasında asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunmadığından müvekkilinin davada taraf sıfatının olmadığını, davacının iş sözleşmesinin diğer davalı tarafından feshedildiğini, Belek Belediyesi döneminde davalı şirket ile yapılan toplu iş sözleşmesi hükümlerinin uygulanmadığı ileri sürülmüşse de söz konusu toplu iş sözleşmesinin iptali istemiyle açılan davanın Serik 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2014/481 E. sayılı dosyasında görülmekte olduğunu ve bu davanın bekletici mesele yapılması gerektiğini belirterek davacının taleplerinin haksız olduğunu ve reddi gerektiğini savunmuştur.

6. Davalı Sin-Kar Turizm Emlak Gıda Tarım Organizasyon Çiçekçilik İnşaat Malzemeleri İnşaat Matbaacılık Yayıncılık Taşımacılık Yemekcilik Yönetim Danışmanlığı Petrol Fırıncılık Su Mahsulleri Evcil Hayvanlar Temizlik İçecek Mobilya Özel Eğitim İthalat İhracaat Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti. (Sin-Kar Ltd. Şti.) vekili cevap dilekçesinde; müvekkili şirketin içinde bulunduğu ekonomik durum ve sezon sonunun gelmesi sebebi ile davacının ücretsiz izne gönderilmek istendiğini ancak kabul etmediği için iş sözleşmesinin 30.11.2015 tarihinde haklı nedenle feshedildiğini, davacının eksik ödenen ücretinin bulunmadığını, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin ödendiğini, cezai şart isteminin yerinde olmadığını, zira cezai şartın geçerli olabilmesi için karşılıklı olması gerektiğini fakat toplu iş sözleşmesindeki düzenlemenin tek taraflı olduğunu belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.

İlk Derece Mahkemesi Kararı:

7. Serik İş Mahkemesinin 19.02.2020 tarihli ve 2019/145 E., 2020/167 K. sayılı kararı ile; davalı Sin-Kar Ltd. Şti. ile Tüm Belediye ve Genel Hizmet İşçileri Sendikası (Hizmet-İş Sendikası) arasında imzalanan toplu iş sözleşmesinin iptali için Sin-Kar Ltd. Şti. tarafından açılan davanın reddine karar verildiği, kararın Yargıtay tarafından onanarak kesinleştiği ancak

6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrasında tüzel kişilikleri kaldırılan belediyelerin iş ve toplu iş sözleşmesi yapmaları hâlinde bunların katılacakları ilçe belediyesinin onayına bağlı olduğu, katılınılacak belediye tarafından onaylanmadığı takdirde geçerlilik kazanamayacağı ve hüküm doğurmayacağının ifade edildiği, 6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrası dikkate alındığında davalı ... tarafından toplu iş sözleşmesinin yazılı olarak onaylanmamış olması karşısında toplu iş sözleşmesi hükümlerinin uygulanamayacağı, davalı Sin-Kar Ltd. Şti.’nin sermayesinin tamamının diğer davalı ... Belediyesine ait olduğu, davalı şirket ile Belediye arasında organik bağ bulunduğu ve bu sebeple işçilik alacaklarından müştereken ve müteselsilen sorumlu oldukları, davacının iş güvencesinden faydalandığı ve cezai şartı talep hakkının bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi Kararı:

8. Serik İş Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde taraf vekilleri tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.

9. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesinin 11.02.2021 tarihli ve 2021/272 E., 2021/401 K. sayılı kararı ile; davalılar vekillerinin istinaf başvurularının esastan reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusu yönünden ise belirsiz alacak davasına konu edilen alacaklara işletilecek faizin başlangıcının temerrüt tarihi olması gerektiği gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Özel Daire Bozma Kararı:

10. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı ve davalı ... Belediye Başkanlığı vekilleri temyiz isteminde bulunmuştur.

11. Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 04.10.2021 tarihli ve 2021/9410 E., 2021/13551 K. sayılı kararı ile; birinci bendinde davacı ve davalı Belediye vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddine karar verildikten sonra; “2- Taraflar arasında 6360 sayılı Yasa ile tüzel kişiliği kaldırılan Belek Belediyesi döneminde imzalanan Toplu İş Sözleşmesi'nin geçerli olup olmadığı ve bu itibarla toplu iş sözleşmesi hükümlerinin uygulanıp uygulanamayacağı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.

Somut uyuşmazlıkta, davacının davalı Sin-Kar Ltd. Şti. elemanı olarak çalışmaya başladığı, 28.03.2014 tarihinde davalı Sin-Kar Ltd. Şti. ile Hizmet İş Sendikası arasında 28.03.2014-27.03.2017 yürürlük süreli toplu iş sözleşmesi imzalandığı ve davacının da adı geçen sendikaya 22.12.2014 tarihinde üye olduğu görülmüştür.

6360 sayılı On Üç İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Altı İlçe Kurulması İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 1. maddesinin 1. fıkrasında “Aydın, Balıkesir, Denizli, Hatay, Malatya, Manisa, Kahramanmaraş, Mardin, Muğla, Tekirdağ, Trabzon, Şanlıurfa ve Van illerinde, sınırları il mülki sınırları olmak üzere aynı adla büyükşehir belediyesi kurulmuş ve bu illerin il belediyeleri büyükşehir belediyesine dönüştürülmüştür.” 6360 sayılı On Üç İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Altı İlçe Kurulması İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 1. maddesinin 3. fıkrasında “Birinci ve ikinci fıkrada sayılan illere bağlı ilçelerin mülki sınırları içerisinde yer alan köy ve belde belediyelerinin tüzel kişiliği kaldırılmış, köyler mahalle olarak, belediyeler ise belde ismiyle tek mahalle olarak bağlı bulundukları ilçenin belediyesine katılmıştır.” 6360 sayılı On Üç İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Altı İlçe Kurulması İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun Geçici 1. maddesinin 2. fıkrasında : “1 inci maddeye göre tüzel kişilikleri kaldırılan belediye ve köyler, mevcut personelini, taşınır ve taşınmazlarını, iş makineleri ve diğer taşıtları ile kamu kurum ve kuruluşlarına olan alacak ve borçlarını katılacakları ilçe belediyesine bu Kanunun yayımlandığı tarihten itibaren bir ay içinde bildirir. Bu belediye ve köylerin taşınmazlarının tahsisi ve kiralanması, iş ve toplu iş sözleşmesinin yapılması, yeni nazım ve uygulama imar planının yapılması, imar planı değişikliği ve revizyonu ile her türlü imar uygulaması (inşaat ruhsatı hariç), iş makineleri ve diğer taşıtların satışı ile borçlanmaları katılacakları ilçe belediyesinin onayına bağlıdır. Henüz ilçe belediyesi oluşmamış yerlerde bildirimler il belediyesine yapılır ve onaylar il belediyesince verilir. Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce ilanı yapılmış memur alımları hariç olmak kaydıyla, yine bu Kanun ile tüzel kişilikleri kaldırılan belediye ve köyler tarafından nakil yoluyla atanacaklar da dâhil olmak üzere hiçbir şekilde yeni personel alımı yapılamaz ve bu belediye ve köyler tarafından aynı tarihten itibaren tüzel kişiliğin sona ereceği tarihi geçecek şekilde veya mevcut hizmet alımlarının kapsamını ve personel sayısını genişletecek şekilde hizmet alımı sözleşmesi düzenlenemez”, şeklinde düzenlenmiştir.

Mahkemece ; 6360 sayılı Yasanın Geçici 1. maddesinin 2. fıkrasıyla getirilen düzenleme ile açıkça tüzel kişilikleri kaldırılan belediyelerin İş ve Toplu İş Sözleşmesi yapmaları halinde bunların katılacakları ilçe belediyesinin onayına bağlı olacağı, katılınılacak Belediye tarafından onaylanmadığı taktirde geçerlilik kazanamayacağı ve hüküm doğurmayacağının ifade edildiği, davalı ... tarafından Toplu İş Sözleşmesinin yazılı olarak onaylanmamış olması karşısında 6360 sayılı Yasanın geçici 1. maddesinin 2. fıkrası gereğince somut uyuşmazlıkta toplu iş sözleşmesi hükümlerinin uygulanma yeri olmadığı kabul edilmiş ise de yapılan değerlendirme dosya kapsamına uygun düşmemiş ve Dairemizce temyiz incelemesi yapılarak onanmak sureti ile kesinleşen çok sayıda emsal dosyaya da ( örn; 2017/3317 Esas, 2017/13398 Esas, 2017/18996 Esas ) aykırı olmuştur. Şöyle ki, davacının davalı Sin-Kar Ltd Şti elemanı olduğu ve uyuşmazlık konusu toplu iş sözleşmesinin de davalı Sin -Kar Ltd. Şti. ile Hizmet İş Sendikası arasında imzalandığı, bu itibarla davacının alt işveren şirket elemanı olup belediyenin asıl işçisi olarak çalışmadığı ve imzalan toplu iş sözleşmesinin de dava dışı Belek Belediyesi tarafından imzalanmadığı görülmekle, 6360 sayılı yasanın geçici 1. maddesinin 2. fıkrasında yer alan hükmün de kapatılan bir belediyenin toplu iş sözleşmesi yapması halinde katılacağı ilçe belediyesinin onayı olmadan hüküm ifade etmeyeceği anlamını taşıdığı açık olup şirket tarafından imzalanan toplu iş sözleşmesinin onaya ihtiyaç duymadığı aşikardır. Bu açıklamalar karşısında, davacının sendika üyeliğinin davalıya bildirildiği tarihten itibaren davacının toplu iş sözleşmesi hükümlerinden yararlanacağı hükmü de göz ardı edilmeden, kıdem ve ihbar tazminatı, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ve sosyal yardım alacaklarının toplu iş sözleşmesi hükümleri dikkate alınarak hüküm altına alınması gerekirken yazılı gerekçe ile somut uyuşmazlıkta toplu iş sözleşmesi hükümlerinin uygulanma yeri olmadığının tespiti ile karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.

3- Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve hafta tatili günlerinde çalışıp çalışmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.

Davacı işçi, yaz aylarında personel şoförlüğü yaptığını, akşamları da turistleri taşıyan traktörü kullandığını, fazla mesai yapmasına ragmen karşılığının ödenmediğini, hafta sonu tatillerini kullanmadığını ileri sürerek fazla mesai ve hafta tatili alacaklarını talep etmiştir.

Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacı tanıklarının ortak beyanlarına göre, sezonun yoğun olduğu dönemde davacının haftanın 6 günü saat 07.30-24.00 saatleri arası çalıştığının kabulü ile haftalık 42 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiş ve yine davacı tanıklarının ortak beyanlarına dayalı olarak, davacının yaz sezonunda 15 günde bir hafta tatili kullandığı kabul edilerek hafta tatili hesaplaması yapılmıştır.

Söz konusu alacakların varlığını ispat yükü davacıda olup, davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmışsa da işçinin çalışma olgusunun tespitinde işyerinde veya komşu işyerinde çalışanların tanıklığı önemli olduğu gibi tanık olarak dinlenecek kişinin tanıklığına güveni etkileyebilecek bir durumun olup olmadığı da araştırılmalıdır.

Diğer taraftan 6100 Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun tanıkla ilgili hükümleri incelendiğinde, 240/1 maddesinde “Davada taraf olmayan kişiler tanık olarak gösterilebilir”, 250. maddesinde “Tanığın davada yararı bulunmak gibi tanıklığının doğruluğu konusunda kuşkuyu gerektiren sebepler varsa, bunu iki taraftan biri iddia ve ispat edebilir” ve 254. maddesinde ise “Dinleme sırasında öncelikle tanıktan adı, soyadı, doğum tarihi, mesleği, adresi, taraflarla akrabalığının veya başka bir yakınlığının bulunup bulunmadığı, tanıklığına duyulacak güveni etkileyebilecek bir durumu olup olmadığı sorulur” kurallarına yer verilmiştir.

Dairemizin istikrarlı uygulaması gereği, davalı aleyhine dava açanlar tanık olarak dinlenmiş ise bu işçilerin tanıklıklarına ihtiyatlı yaklaşılması gerekir. Bu beyanlar diğer yan delillerle birlikte değerlendirilerek sonuca gidilmelidir.

Somut uyuşmazlıkta; davacı tanıklarının kendi beyanlarından davalıya karşı dava açtıkları anlaşılmaktadır. Tanıkların konumu, tanıklıklarına duyulacak güveni etkileyecek durumdadır. Bu nedenle tanıklıkları ispat için tek başına yeterli kabul edilemez. Davacı fazla çalışma yaptığını ve hafta tatili günlerinde çalıştığını somut delillerle kanıtlayamadığından bu taleplerin reddi gerekirken kabulü hatalıdır…” gerekçesi ile karar bozulmuştur.

Direnme Kararı:

12. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesinin 22.02.2022 tarihli ve 2021/3623 E., 2022/470 K. sayılı kararı ile; fazla çalışma ile hafta tatili ücreti alacaklarının reddi gerektiği yönündeki (3) numaralı bozma sebebine uyulmasına karar verildikten sonra, 6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrası dikkate alındığında davalı Belediye onayından geçmesi gereken ancak onaydan geçmeyen toplu iş sözleşmesi hükümlerinden davacının yararlanmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle (2) numaralı bozma sebebi yönünden direnilmesine karar verilmiştir.

Direnme Kararının Temyizi:

13. Direnme kararı süresi içinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.

II. UYUŞMAZLIK

14. Direnme yolu ile Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; davacının Belek Belediyesinde davalı Sin-Kar Ltd. Şti. işçisi olarak çalışırken üyesi olduğu Hizmet-İş Sendikası ile Sin-Kar Ltd. Şti. arasında 28.03.2014 tarihinde 28.03.2014-27.03.2017 yürürlük süreli toplu iş sözleşmesi imzalandıktan sonra 6360 sayılı Kanun gereği Belek Belediyesinin Serik Belediyesine katıldığı ve davacının da Serik Belediyesinde aynı şirket elemanı olarak çalışmaya devam ettiği somut olayda, toplu iş sözleşmesi hükümlerinin Belek Belediyesinin katıldığı Serik Belediyesinde uygulanmaya devam etmesi için 6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrası gereği davalı ... Belediyesinin onay vermesinin gerekip gerekmediği, buradan varılacak sonuca göre davaya konu işçilik alacaklarının toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre belirlenmesinin mümkün olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.

III. ÖN SORUN

15. Hukuk Genel Kurulunda yapılan görüşmeler sırasında öncelikle; İlk Derece Mahkemesince verilen davanın kısmen kabulüne ilişkin karara karşı taraf vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesince İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davacı ve davalı ... Belediye Başkanlığı vekilleri tarafından temyizi nedeniyle Özel Dairece bozulduğu, Bölge Adliye Mahkemesince önceki hükümde direnildiği dikkate alındığında; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a ve Ek 1. maddelerindeki hükümler kapsamında direnme kararının verildiği 22.02.2022 tarihinde geçerli temyiz edilebilirlik sınırının 107.090TL olması karşısında direnme kararına yönelik taraf vekillerinin temyiz isteminin kesinlik sınırının altında kalıp kalmadığı; buradan varılacak sonuca göre temyiz isteminin miktardan reddinin gerekip gerekmediği hususu ön sorun olarak tartışılıp değerlendirilmiştir.

IV. GEREKÇE

A. Direnme Kararının Temyizi Yönünden:

16. 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesinin 1. fıkrasında, “…Bölge adliye mahkemelerinin kuruluşları, yargı çevreleri ve tüm yurtta göreve başlayacakları tarih, Resmî Gazetede ilân edilir.” düzenlemesine yer verilmiş ve 07.11.2015 tarihli ve 29525 sayılı Resmî Gazete’de ilan edilerek bölge adliye mahkemeleri 20.07.2016 tarihi itibariyle fiilî olarak göreve başlamış ve böylece istinaf yargılaması hukuk sistemimize dâhil olmuştur.

17. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar; 361. ve 362. maddelerinde ise temyiz edilebilen ve temyiz edilemeyen kararlar hüküm altına alınmıştır. HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendi uyarınca, “Miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” hakkında temyiz yoluna başvurulamaz.

18. Öte yandan hemen belirtilmelidir ki; kesinlik sınırı kamu düzeninden olup bir mahkeme kararının temyiz edilip edilemeyeceği belirlenirken temyiz hakkının doğduğu (kararın verildiği) tarihteki hukuksal durum esas alınmalı; karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmü temyiz sınırı yönünden hangi düzenlemeyi içeriyor ise ona bağlı kalınmalıdır. Buradaki “karar” teriminin, bölge adliye mahkemesinin Özel Daire bozmasına karşı verdiği direnme kararını da kapsayacağında duraksama bulunmamaktadır.

19. 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesiyle HMK’ya eklenen “Parasal sınırların artırılması” başlıklı Ek 1. madde ile aynı Kanun’un 362/1-(a) maddesinde öngörülen kesinlik sınırı her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, o yıl için 04.01.1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle belirlenmektedir. Anılan Ek 1. maddenin 2. fıkrasına göre, “... 341 inci, 362 nci ve 369 uncu maddelerdeki parasal sınırların uygulanmasında hükmün verildiği tarihteki miktar esas alınır”.

20. Bu açıklamalara göre direnme kararının verildiği 22.02.2022 tarihinde HMK’nın 362/1-(a) maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 107.090TL’dir.

21. Eldeki davada temyize konu alacak miktarının ne olduğunun açıklanmasında yarar bulunmakta olup, davacı vekili müvekkilinin haksız olarak işten çıkartıldığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatları, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları, yıllık izin ücreti, ücret, sosyal yardım ve cezai şart alacaklarına ilişkin fazlaya ilişkin haklar saklı tutarak her bir talep yönünden 100TL olmakla toplamda 900TL dava değeri üzerinden talepte bulunmuş, alınan bilirkişi raporları doğrultusunda kıdem tazminatını 40.100TL, ihbar tazminatını 8.183,28TL, ulusal bayram ve genel tatil ücretini 2.911,70TL, yıllık izin ücretini 2.106,85TL, sosyal yardım alacağını 21.936,87TL’ye çıkartmıştır.

22. İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulü yönünde verilen karara karşı taraf vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesi 11.02.2021 tarihli kararı ile İlk Derece Mahkemesi kararını sadece faiz başlangıç tarihi bakımından kaldırarak yeniden esas hakkında hüküm kurmuş, cezai şart, ücret ile sosyal yardım alacak taleplerinin reddine, diğer alacak talepleri bakımından ise toplam 32.607,17TL’nin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar vermiştir.

23. Bölge Adliye Mahkemesinin 11.02.2021 tarihli kararının davacı ve davalı ... Belediye Başkanlığı vekilleri tarafından temyizi üzerine karar Özel Dairece tarafların sair temyiz itirazlarının reddine karar verildikten sonra; (2) numaralı bentte davacının sendika üyeliğinin davalıya bildirildiği tarihten itibaren davacının toplu iş sözleşmesi hükümlerinden yararlanacağı hükmü göz ardı edilmeden, kıdem ve ihbar tazminatı, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ve sosyal yardım alacaklarının toplu iş sözleşmesi hükümleri dikkate alınarak hüküm altına alınması; (3) numaralı bentte davacının fazla çalışma yaptığını ve hafta tatili günlerinde çalıştığını somut delillerle kanıtlayamadığından bu taleplerin reddi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.

24. Bozma sonrası Bölge Adliye Mahkemesince 22.02.2022 tarihli duruşmada (3) numaralı bozma sebebine uyulmasına, (2) numaralı bozma sebebine ise direnilmesine karar verilmiş, direnme kararı taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.

25. Bu durumda, davalı ... Belediye Başkanlığı yönünden hüküm altına alınan ve temyize konu edilen alacak miktarı toplamının 9.802,01TL olduğu, davalı Sin-Kar Ltd. Şti. vekilinin Bölge Adliye Mahkemesinin 11.02.2021 tarihli kararını temyiz etmemesi karşısında bozma kararı öncesi verilen hükmün direnmede yeniden kurulduğu da dikkate alındığında davalı şirket yönünden hüküm altına alınan ve ilk karar temyiz edilmeyerek davalı Sin-Kar Ltd. Şti. yönünden kesinleşen temyize konu edilen miktarın toplam 32.607,17TL olduğu, davacı yönünden Özel Dairece sair temyiz itirazları reddedilen ve Bölge Adliye Mahkemesinin bozmaya uyduğu kısım dışında kalarak direnme konusunu oluşturan uyuşmazlıkların (kıdem ve ihbar tazminatları, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ve sosyal yardım alacakları) davacının ıslah dilekçesi dikkate alındığında dahi toplam talebinin 75.238,70TL olduğu dikkate alındığında direnme kararına yönelik temyiz istemlerinin açık biçimde direnme kararının verildiği 22.02.2022 tarihinde geçerli olan 107.090TL tutarındaki temyiz edilebilirlik sınırının altında olduğu anlaşılmaktadır.

26. Hâl böyle olunca taraf vekillerinin direnme kararına yönelik temyiz istemlerinin miktar itibari ile reddine karar verilmelidir.

B. Bölge Adliye Mahkemesince Uyulmak Suretiyle Verilen Karara İlişkin Temyiz Yönünden:

27. Bölge Adliye Mahkemesince, Özel Dairenin bozma kararına kısmen uyulup kısmen direnildiği ve uyulan yönlere ilişkin bozma doğrultusunda işlem yapılarak karar verildiği anlaşılmıştır.

28. Bu durumda bozma kararına uyularak oluşturulan yeni hüküm Özel Dairece incelenmediğinden yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Özel Daireye gönderilmelidir.

V. SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle;

(A) bendinde açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin direnme kararına yönelik temyiz istemlerinin miktardan REDDİNE,

(B) bendinde açıklanan nedenlerle uyulan kısımlar yönünden yeni hükme yönelik olan temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın YARGITAY 9. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 08.11.2022 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.