"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/1728 Esas, 2023/1611 Karar
HÜKÜM : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2014/447 E., 2022/310 K.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
KARAR
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 2011/84930 sayılı "... Otomotiv+şekil" ibareli marka başvurusunu yaptığını, davalı Şirketin şekil unsurlu markalarına dayalı olarak bu başvuruya itiraz ettiğini, Markalar Dairesi Başkanlığınca bu itirazın kabulü ile müvekkili başvurusunun reddine karar verdiğini, müvekkilinin bu karara yönelik itirazının ise Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu (YİDK) tarafından reddedildiğini, oysa davalı Şirketin logosu ile müvekkili başvurusunda yer verilen logo arasında bir benzerliğin bulunmadığını, müvekkili başvurusundaki logonun özgün nitelikte bir logo olduğunu, içerik ve şekil arasında benzerliğin bulunmadığını, at figürünün doğada var olan bir canlıya ait olduğunu ve başka bir şekilde resmedilmesinin mümkün olmadığını, diğer yandan figürlerin farklı yönlere dönük olduğu gibi ayak ve kuyruk duruşlarının da farklı bulunduğunu, müvekkiline ait logonun tam ortasında büyük puntolarla "... Otomotiv" ibaresinin yazılı olduğunu, müvekkili başvurusunun yalnızca at figüründen oluşmadığını, "... Otomotiv" ibaresinin de tescilinin talep edildiğini ve bu ibarenin markanın ayırt edici unsurunu oluşturduğunu ileri sürerek YİDK’nin 2014-M-9855 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
1.Davalı ... vekili cevap dilekçesinde; müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile redde mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
2. Davalı Şirket vekili cevap dilekçesinde; müvekkilinin "Şahlanan at" unsurlu markasının dünyaca tanınmış marka olduğunu, dünyanın birçok ülkesinde tescilli bulunduğunu ve kullanıldığını, gerek davalı Kurum tarafından gerekse de Yargıtay tarafından verilen kararlarda , müvekkili markalarının tanınmış marka olarak kabul edildiğini, müvekkili markasının "Şahlanan At" şeklinden oluştuğunu, davacı yanın başvurusunun da "Şahlanan At" şekli ile "... otomotiv" ibareli olduğunu, başvurunun esas unsurunun "Şahlanan At" şeklinden oluştuğunu, davacı Şirketin başvurusu ile müvekkili markaları arasında karıştırılma ihtimalinin bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; dava konusu başvurunun kapsamında yer alan hizmetlerin tamamının redde gerekçe 2000/01673, 2000/01678 ve 2000/05126 sayılı markalar hariç diğer markaların kapsamlarında benzer/ilişkili olarak yer aldığı, dava konusu başvuru ile davalı markaları arasında görsel ve kavramsal benzerlik ve karıştırılma ihtimali bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekilince istinaf edilmiştir.
IV.BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; Mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, "... Otomotiv+şekil" ibareli başvuru ile redde mesnet şekil unsurlu davalı Şirket markaları arasında 556 sayılı Markaların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin (556 sayılı KHK) 8 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin olduğu, zira redde mesnet markaların asli unsurunu oluşturan şekil unsurunun benzerinin, dava konusu başvuruda da asli unsur olarak kullanıldığı, bu benzerliğin iltibasa yol açacağı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
V.TEMYİZ İNCELEMESİ
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, YİDK kararının iptali talebine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 556 sayılı KHK'nın 8 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi.
3. Değerlendirme
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun 6100 sayılı Kanun'un 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) numaralı alt bendi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA, aynı Kanun'un 372 nci maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 25.12.2024 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.