"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2018/130 E., 2023/91 K.
Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, bozmaya uyan Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Mahkeme kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; daha önce adliye binası olarak kullanılan taşınmazın otel olarak davacıya kiraya verildiğini, taşınmazın otel vasıflarına dönüşebilmesi için davacı tarafından yapılan masrafların 100.000,00 TL'yi bulduğunu, ilçede başka otel olmadığından rağbet gören bir yer iken davalının sözleşmeye aykırı davranışları ve haksız fiili neticesinde kimsenin uğramaz olduğunu, encümen kararı ve kira sözleşmesi uyarınca yakıt bedeli kira bedeline dahil olmasına rağmen davalının yakıt gideri ödenmediği gerekçesiyle iş yerine gelen yakıtın vanasını kapattığını, zor durumda kaldığını, işyerinin kapanmaması için daha az ücret karşılığında konaklama hizmeti verildiğini, davalının yakıt bedeli borcu olduğundan bahisle farklı zamanlarda ihtarname gönderdiğini, yakıt bedeli ödenmediği için yakıtı kestiğini, yakıt sorunu sebebiyle elektirik sobası kullanılması neticesinde yüklüce fatura ödemek zorunda kaldığını ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla müşteri kaybı sebebiyle uğranılan zarar için şimdilik 650,00 TL'nin, ucuza konaklama sebebiyle uğranılan zarar için şimdilik 650,00 TL'nin ve ısınma sistemi olmadan işletilen dönemlerde yapılan ekstra masraflar dolayısıyla uğranılan zarar için şimdilik 700,00 TL olmak üzere toplam 2.000,00 TL maddi ve 1.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili; ilk kira sözleşmesi sona erdikten sonra 01.01.2012 tarihinde imzalanan yeni kira sözleşmesinin bitis tarihi olarak 31.12.2014 tarihinin öngörüldüğünü, davacının 31.12.2014 tarihinde taşınmazı tahliye etmeyerek fuzuli şagil durumuna düştüğünü, kira sözleşmesi ve idari şartnamenin açık olduğunu, sözleşmede yakıt bedeline ya da ortak giderlere ilişkin herhangi bir hüküm olmadığını, zira kira bedeline yakıt bedelinin dahil edilmesinin Belediyenin kendisini bilerek zarara uğratması ve davacının sebepsiz zenginleşmesi anlamına geleceğini, dava dilekçesinde bahsi geçen 2006 yılındaki sözleşmeye encümen kararının eklenmediğini, bunun bilinçli yapıldığını, encümen kararında ilk yıl kira bedeline yakıt bedelinin dahil edilmesinin sebebinin taşınmazın adliye binasından otele çevrilmesi işlemleri sırasında kiracının yapacağı masraflara belediyenin ortak olması gayesi olduğunu, sadece ilk yıl için geçerli olduğunu, yakıt bedelinin kira bedeline dahil olacağı hususunun tüm kira sözleşmelerine teşmil edilemeyeceğini, davacının kötü niyetle yakıt bedelini ödemediğini, Belediyenin sözleşmeden doğan edimlerini eksiksiz yerine getirdiğini, eğer getirmemiş olsaydı ikincisi yapılan 2012 tarihli sözleşmeyi davacının imzalayamayacak olduğunu, yakıt gideri ödenmemesine rağmen sözleşme süresince yakıtın kesilmediğini, 2012 tarihli sözleşmenin 31.12.2014 tarihinde sona ermesi ve yakıt bedellerini ödememesinden ötürü davalının haksız yararlandığı hizmete son verildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemece verilen 02.02.2016 tarihli ve 2015/322 E., 2016/45 K. sayılı ilamla; Asliye Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle davanın usulden reddine karar verilmiştir.
IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Bozma Kararı
1. Mahkeme kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
2. Dairece verilen 07.03.2018 tarihli ve 2017/9032 E., 2018/2143 K. sayılı ilamla; uyuşmazlığın kiracı tarafından kiraya verene karşı açılan, kiraya verenin haksız eyleminden kaynaklanan tazminat istemine ilişkin olduğu, taraflar arasında 01.01.2007 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi bulunduğu, dava tarihi itibariyle Mahkemenin görevli olduğu ve işin esasına girilerek karar verilmesi gerektiğinden bahisle, karar bozulmuştur.
B. Mahkemece Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemenin ilam başlığında tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; tazminat talebinde bulunan kişinin zararını ve zarar verenin kusurunu ispat yükü altında olduğu, davacı tarafın maddi zararını somut olarak ispatlayamadığı, delil sunmak üzere süre verilmiş ise de davacı tarafından ticari defterlerin sunulmadığı, diğer belgelerin ise ispat bakımından yetersiz olduğu, manevi tazminat bakımından da davacı tarafın hukuka aykırı fiilin ne olduğunu, manevi zararını, illiyet bağını ve davalının kusurunu ispat etmesi gerektiği gerekçesiyle, ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuran
Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili; otel konaklamalarına ilişkin emniyet kayıtları ile zararın sabit olduğunu, konaklayan müşterilerin kişi sayısının bildirildiğini, zararın ispat edilemediğine yönelik hüküm kurulmasının hukuka aykırı olduğunu, gerekli olunan tüm belgelerin ilgili kurum ve kuruluşlara müzekkere yazılarak dosyaya celbi gerektiğini, maddi zararın bilirkişi raporundan da anlaşıldığını, olayın özellikleri ve eylemin ağırlığının hesaba katılmadığını, manevi tazminatın caydırıcılık fonksiyonu değerlendirilmeksizin hakkaniyete aykırı karar verildiğini ileri sürerek; kararın bozulmasına karar verilmesini talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, kira sözleşmesine aykırılık iddiasına dayalı tazminat istemlerine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun "İspat yükü" başlıklı 6 ncı maddesi.
2. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun "İspat yükü" başlıklı 190 ıncı maddesinin birinci fıkrası.
3. Değerlendirme
Temyizen incelenen kararda belirtilen gerekçelere ve özellikle taraflar arasındaki kira sözleşmelerinde yakıt giderinin kira bedeline dahil olduğuna yönelik hüküm bulunmadığının anlaşılmasına göre, davacı tarafın temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Mahkeme kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun Geçici 3 üncü maddesi atfıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun (1086 sayılı Kanun) 439 uncu maddesi uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
1086 sayılı Kanun'un 440 ıncı maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük yasal süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere,11.09.2024 tarihinde oy birliği ile karar verildi.