"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2022/30 E., 2023/7 K.
Taraflar arasında İlk Derece Mahkemesinde görülen ve istinaf incelemesinden geçen kurum işleminin iptali ve menfi tespit davasında verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda Dairece, Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; davacı vekilinin, dosyaya sunulan teminat mektubunun iadesini talep etmesi üzerine Mahkemece, 01.02.2023 tarihli ek karar ile talebin reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesinin asıl kararı taraf vekillerince, ek kararı davacı vekilince temyiz edilmekle; yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:
Miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Kanun’un 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Temyize konu edilen miktarın kesinlik sınırının altında kalması hâlinde, anılan Kanunun 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanunun 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne ve davalı kurum tarafından davacı şirket aleyhine uygulanan 175.814,50 TL tutarındaki kesinti işleminin 96.272,36 TL’lik kısmından davacının borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir. Buna göre, davalı aleyhine hükmedilen ve temyize konu edilen miktar 96.272,36 TL; davacı aleyhine reddedilen ve temyize konu edilen miktar 79.542,14 TL olup, her iki miktarın da hüküm tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı olan 238.730,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmakla, taraf vekillerinin temyiz dilekçelerinin miktar itibariyle reddine karar vermek gerekmiştir.
Bununla birlikte, Mahkemenin 01.02.2023 tarihli ek kararına konu teminat mektubunun 176.000,00 TL bedelli olup, hüküm tarihi itibariyle bu miktarın da temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşıldığından, davacı vekilinin ek karara yönelik temyiz dilekçesinin de miktar itibariyle reddine karar vermek gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacı vekilinin asıl ve ek karara yönelik temyiz dilekçeleri ile davalı vekilinin asıl karara yönelik temyiz dilekçesinin miktar itibariyle REDDİNE,
2. Dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine,
Peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine,
07.02.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.