"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi
SAYISI : 1996/13 E., 2000/5 K.
KARAR : Tavzih talebinin reddine
Taraflar arasındaki kadastro tespitine itiraz davasında verilen ve kesinleşen hükmün tavzih edilmesinin istenilmesi üzerine İlk Derece Mahkemesinin 25.04.2022 tarihli ek kararıyla, tavzih talebinin reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen ek karar, davalı mirasçısı ... vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
K A R A R
Hatay ili Payas ilçesi Hurmaeşiği mevkiinde kain 52, 1829, 1830 ve 1831 parsel sayılı taşınmazların kadastro tespitlerine itiraz edilmesi üzerine İlk Derece (Kadastro) Mahkemesince yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne ve dava konusu taşınmazların ilamda belirtilen kişiler adına tapuya tesciline karar verilmiş ve iş bu karar Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşmiştir.
Davalı ... mirasçısı ... vekili tavzih dilekçesi ile, İlk Derece Mahkemesince hüküm fıkrasında bazı mirasçılarının soyadları ile dava konusu taşınmazların bulunduğu mevkiinin yanlış yazıldığını ileri sürerek hükmün tavzihini talip etmiş ve İlk Derece Mahkemesinin 25.04.2022 tarihli ek kararıyla, " hükmün tavzih yoluyla istenilen şekilde değiştirilmesinin mümkün bulunmadığı " gerekçesiyle tavzih talebinin reddine karar verilmiş ve iş bu ek karar, davalı ... mirasçısı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile İlk Derece Mahkemesi kararında belirtilen gerekçelere, temyiz edenin sıfatına, 6100 sayılı Kanun’un 305 inci maddesi uyarınca tavzihin hükmün icrası tamamlanıncaya kadar istenebileceğine ve kararın infazının tamamlanığının anlaşılmasına göre; 6100 sayılı Kanun'un Geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun’un 428 inci maddesi ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan sebeplerin biri de bulunmadığına göre, temyizen incelenen 25.04.2022 tarihli ek karar, usul ve kanuna uygun olup davalı vekilinin temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler ek kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
SONUÇ: Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan, İlk Derece Mahkemesinin 25.04.2022 tarihli ek kararının ONANMASINA,
80,70 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 346,90 TL'nin temyiz edenden alınmasına,
1086 sayılı Kanun'un 440/I maddesi gereğince Yargıtay ilamının tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yoluna başvurulabileceğine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine,
25.11.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.