"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Ankara 45. İş Mahkemesi
Taraflar arasındaki muvazaanın tespiti ve alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesinin 27.03.2013 tarihli ve 2013/362 Esas, 2013/182 Karar sayılı kararıyla davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiştir.
Kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 24.06.2013 tarihli ve 2013/15679 Esas, 2013/15328 Karar sayılı ilâmıyla İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince bozma ilâmına uyularak yapılan yargılama sonucunda davalar tefrik edilerek, 15.02.2018 tarihli ve 2015/430 Esas, 2018/59 Karar sayılı karar ile; asıl ve birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararına karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine, Bölge Adliye Mahkemesinin 17.02.2021 tarihli ve 2019/1141 Esas, 2021/325 Karar sayılı ilâmıyla; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (6) ncı alt bendi gereğince İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesinin kaldırma kararı sonrası İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda asıl ve birleşen dava yönünden kısmen kabul kararı verilmiş; işbu karar asıl ve birleşen dava yönünden davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dairemizin 06.12.2023 tarihli ve 2023/13735 Esas, 2023/19088 Karar sayılı ilâmıyla, istinaf incelemesi yapılmadan Dairemizce temyiz incelemesi yapılamayacağı gerekçesiyle istinaf incelemesi yapılmak üzere dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince istinaf incelemesi yapılmak üzere dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:
Miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Kanun'un 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Temyize konu edilen miktarın kesinlik sınırının altında kalması hâlinde anılan Kanun’un 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanun’un 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.
Dosya içeriğine göre davacının yargılama aşamasında 08.01.2015 tarihinde vefat ettiği ve alınan mirasçılık belgesi ile davaya mirasçıları tarafından devam edildiği; dolayısıyla karar tarihi itibarıyla taraflar arasındaki iş ilişkisinin sona erdiği, bu durumda somut davada verilen hükmün temyiz kesinlik sınırını aşacak şekilde ileriye yönelik bir etkisinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Hüküm altına alınan ve davalı tarafça temyize konu edilen tutar, Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibarıyla kesinlik sınırı olan 378.290,00 TL’nin altında kalmaktadır.
KARAR
Açıklanan sebeple;
Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin miktardan REDDİNE,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
02.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.