"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 29. Hukuk Dairesi
KARAR : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İLK DERECE MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 4. İş Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 02.09.2015 tarihinden itibaren davalı Şirketin Etiyopya'da bulunan ..../Haragebeya Demiryolu Projesi bünyesinde acil tıp teknisyeni olarak 30.04.2019 tarihine kadar çalıştığını, aylık ücretinin 01.03.2016 tarihine kadar 2.750,00 USD bu tarihten fesih tarihine kadar ise aylık 3.000,00 USD olduğunu, davacının çalıştığı süre boyunca haftada 7 gün çalıştığını, hafta içi 6 gün boyunca 07.00-18.00 saatleri arasında günde 11 saat ve hafta sonunda ise bir pazar dolu, bir pazar boş şeklinde 08.00-17.00 saatleri arasında 9 saat çalıştığını, buna ilişkin fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini, 02.09.2015-15.07.2017 tarihleri arasındaki dönemde hiçbir ulusal bayram ve genel tatil günü ücretinin ödenmediğini, 15.07.2017- 30.04.2019 tarihleri arasında ise hak ettiği katsayı ile çarpılmadan normal çalışma günü gibi günlük 66,00 USD olarak ödendiğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davanın belirsiz alacak davası olarak açılmasının mümkün olmadığını, davacının iş sözleşmesinin iş bitimi nedeniyle sona erdirildiğini, buna ilişkin kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücretinin ödendiğini ve davacının davalıyı ibra ettiğini, davacının en son aylık 3.000,00 USD olan ücretinin ülkemiz standartlarının çok üstünde olduğunu ve bu ücretle çalıştığını, davacının ücretine fazla çalışma ve diğer alacakların da dâhil olduğunu, davacının belirtmiş olduğu saatlerde çalışmasının mümkün bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının davalı işyerinde 03.09.2015-30.04.2019 tarihleri arasında çalıştığı, buna göre kıdem süresinin 3 yıl 7 ay 27 gün ve en son brüt ücretinin 3.000,00 USD olduğu, dosyada davacının çalışma saatlerini ve günlerini gösterir herhangi bir kayıt ve belgenin bulunmadığı, dinlenen tanık anlatımlarından ise davacının tanıklarla ortak çalıştığı dönemler dikkate alınarak haftada 15,25 saat fazla çalışma yaptığı, dinî bayramların ilk günü hariç resmî tatillerde çalıştığı, ayda 2 haftada 7 gün çalıştığı, davalı işverenin ispat edilen işbu fazla çalışma, genel tatil ve hafta tatili ücretlerinin ödendiğini yazılı delille ispat edemediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı vekili; davacının ücretinin her nevi çalışmalarını kapsar şekilde ve ülke standartlarının çok üzerinde olacak biçimde her iki yanın imzasını içerir yazılı belgeler ile kararlaştırıldığını, iş sözleşmesinin eki niteliğinde bulunan belgeler yeterince incelenmeksizin hatalı rapor tanzim edildiğini, davacının fazla çalışma ücretine hak kazanamayacağını ve varsa fazla çalışma ücretinin aylık birim ücrete dâhil şekilde belirlenmiş olduğunu, bir çalışanın hafta tatili yapmaksızın ulusal bayram ve genel tatil günleri de dâhil olacak biçimde çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, kabul anlamına gelmemek kaydıyla davacıya ücret haricinde yapılan fazla ödemeler ve yasal hak edişin çok üzerinde kullandırılan izinlerin dikkate alınmamasının ve aksi kanaatte dahi mahsup edilmeden hüküm tesis edilmesinin hatalı olduğunu, alacaklardan yapılan indiriminin en üst sınırdan uygulanması gerektiğini belirtme istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, Mahkeme hâkiminin objektif, mantıksal ve hayatın olağan akışına uygun dosyadaki verilerle çelişmeyen tespitlerine ve uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına, hükme dayanak alınan bilirkişi raporuna göre, İlk Derece Mahkemesinin davalı vekilinin tüm istinaf sebeplerini karşılar mahiyetteki karar ve gerekçesinin dosya kapsamına, usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili; istinaf başvuru sebeplerini tekrar etme istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; davacının fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının ispatı, hesaplanması ile karşılıklarının ödenip ödenmediği ve alacaklardan yapılan indirim oranı hususlarındadır.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun'un 24 ve 27 nci maddeleri.
3. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 32, 41, 44 ve 46 ncı maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. İlk Derece Mahkemesince gerek 29.04.2021 tarihli ilk hükümde gerekse davacı vekilinin tashih talebi üzerine verilen 08.06.2021 tarihli tashih şerhinde fazla çalışma ücretinin %30 oranında indirim yapıldıktan sonra brüt 34.355,70 USD yerine brüt 34.355,70 TL olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata olduğundan gerekçe ile hüküm arasında çelişki olarak değerlendirilmemiştir.
3. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere ve özellikle temyiz edenin sıfatına göre usul ve kanuna uygun olup temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine,
01.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.